آموزش جمله شرطی در زبان آلمانی

وقتی شروع به یادگیری زبان آلمانی می‌کنید، خیلی زود به مبحث جمله های شرطی در زبان آلمانی خواهید رسید. وقتی به این مبحث می‌رسید، سوالات بسیاری در ذهن‌تان به وجود می‌آید که با آموزش درست، به پاسخ همه آن‌ها خواهید رسید. در زبان المانی، دو نوع جمله شرطی مهم وجود دارد که باید بسته به شرایط، باید از آن‌ها استفاده کنید. اما انواع جمله شرطی در زبان آلمانی چیست؟ چگونه جملات شرطی آلمانی را یاد بگیریم؟ جمله شرطی در زبان آلمانی فرمول مشخصی دارد که با یادگیری آن، می‌توانید به راحتی جمله شرطی بسازید. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد جمله شرطی در زبان آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

جمله شرطی در زبان آلمانی چیست؟

جمله شرطی در زبان آلمانی برای صحبت در مورد واقعیت‌ها، رویاها و گذشته و آینده فرضی استفاده می‌شود. در زبان انگلیسی از مفهوم if برای ساختن شرطی استفاده می‌کنیم. به مثال زیر توجه کنید.

اگر شغل جدیدی داشتم، خانه‌ای می‌خریدم.

if I got a new job, I would buy a house

در زبان آلمانی نیز کاربرد مشابهی دارد.

در زبان آلمانی، جمله شرطی را Konjunktiv می‌نامند. از جمله شرطی برای صحبت در مورد هر سه زمان، گذشته، حال و آینده، استفاده می‌کنند.

در زبان آلمانی، کلمه wenn معادل واژه «اگر» در زبان فارسی و if در زبان انگلیسی است.

ساختار جمله شرطی در زبان آلمانی چگونه است؟

در زبان آلمانی، انوع مختلفی از عبارت Konjunktiv یا شرطی در زبان آلمانی وجود دارد و بسته به شرایط، می‌توانید از ساختار مناسب استفاده کنید. از انواع مختلف جمله شرطی، می‌توان به Konjunktiv I و  Konjunktiv II اشاره کرد.

ممکن است ساختار جمله شرطی در ابتدا، کمی پیچیده و دشوار به نظر می‌رسد، اما به مرور زمان و با تمرین و تکرار، ذهن‌تان عادت می‌کند و می‌توانید به صورت خودکار، از این ساختارها در گفتار و نوشتارتان استفاده کنید.

در ادامه، از انواع جمله شرطی در زبان آلمانی برای‌تان گفته‌ایم.

ساختار جمله Konjunktiv II در زبان آلمانی

در قدم اول، باید جمله شرطی  Konjunktiv II را بشناسید، زیرا این نوع جمله شرطی در زبان آلمانی بسیار پرکاربرد است. این نوع جمله شرطی بسیار ساده‌تر از نوع دیگر است.

در این نوع جمله شرطی، باید از فعل کمکی آلمانی warden (به معنای شدن) استفاده کنید.

دیگر افعال کمکی دیگر را مانند haben و sein می‌توانید به تنهایی و بدون نیاز به فعل کمکی استفاده کنید.

اکنون به هشت فعل و تغییرشان در ساختار آلمانی Konjunktiv II توجه کنید.

به جدول زیر توجه کنید:

معنی	فعل در Konjunktiv II	مصدر فعل
باید	hätten	Haben
بودن	wären	Sein
توانستن	könnten	Können
خواستن	möchten	Mögen
باید	müssten	Müssen
باید	sollten	Sollen
ممکن بودن	dürften	Dürfen
خواستن	wollten	Wollen

همانطور که مشاهده کردید، همه افعال umlauts نمی‌گیرند و حروف صدادارشان تغییر نمی‌کند.

جمله شرطی با werden

فعل کمکی werden در جمله شرطی آلمانی کابرد بسیار زیادی دارد و با افعال اصلی به کار می‌رود. اما یادتان باشد که نمی‌توانید از آن‌ها همراه با هشت فعل بالا استفاده کنید.

به صرف فعل warden  در جدول زیر توجه کنید:

اول شخص مفرد	ich würde
دوم شخص مفرد	du würdest
سوم شخص مفرد	er/sie/es würde
اول شخص جمع	wir würden
دوم شخص جمع	ihr würdet
دوم شخص (رسمی) و سوم شخص جمع	Sie/sie würden

در جدول زیر، کاربرد این فعل کمکی را در جمله‌های شرطی آلمانی مشاهده کنید:

اگر پول زیادی داشتی، به دور دنیا سفر می‌کردی؟	Wenn du viel Geld hättest, würdest du eine Weltreise machen?
اگر می‌توانستیم، با همدیگر سفر می‌کردیم.	Wenn wir könnten, würden wir zusammen reisen
اگر برنده لاتاری می‌شد، به من می‌گفت.	Wenn er im Lotto gewinnenwürde, würde er es dir sagen.

همانطو رکه مشاهده کردید، در این جمله‌ها فعل کمکی warden تنها فعلی است که که در جمله بعد از عبارت wenn صرف می‌شود. فعل اصلی به شکل مصدر ظاهر می‌شود.

جمله شرطی با فعل کمکی warden در زمان گذشته

وقتی می‌خواهید در جمله شرطی، در مورد زمان گذشته صحبت کنید، ابتدا جمله زمان حال را بیاوید، سپس در مورد زمان گذشته صحبت کنید. برای مثال، در جمله « اگر پول زیادی داشتی، به دور دنیا سفر می‌کردی؟» ممکن است به احتمالی در آینده اشاره داشده باشد. اما در جمله «من در خانه نمی‌ماندم، اگر باران نمی‌بارید»، شخص در مورد لحظه‌ای خیالی در زمان گذشته صحبت می‌کند.

در چنین جمله‌هایی به افعال کمکی مانند sein یا haben به همراه قسمت سوم فعل نیاز دارید.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

اگر باران نباریده بود، در خانه می‌ماندم.	Wenn es nicht geregnet hätte, wäre ich nicht zu Hause geblieben.
اگر لاتاری را برنده نشده بودم، این خانه را نخریده بودم.	Wenn ich nicht im Lotto gewonnen hätte, hätte ich mein neues Hause nicht gekauft.
اگر از تأخیر خبر داشتم، خانه را دیرتر ترک می‌کردم.	Wenn ich von der Verspätung gewussthätte, wäre ich später aus dem Haus gegangen.

اگر ساختار زمان گذشته زبان آلمانی را به خاطر داشته باشید، حتماً یادتان هست که افعال کمکی haben یا sein همیشه با افعال زمان کامل همراه است.

ساختار جمله شرطی Konjunktiv I در زبان آلمانی

اکنون نوبت به نوع دیگری از جمله شرطی در زبان آلمانی می‌رسد. جمله شرطی Konjunktiv I چندان در زبان آلمانی پرکاربرد نیست و فقط در متون ادبی از آن استفاده می‌کنند. در این نوع ساختار، از چهار زمان، یعنی گذشته، حال، آینده و آینده کامل استفاده می‌کنند. در Konjunktiv I فعل کمکی صرف می‌شود.

به جدول زیر توجه کنید:

من گفتم که علاقه‌ای ندارم.	Ich sagte, ich habe kein Interesse.	حال
من گفته که راضی نبودم.	Ich sagte, ich sei nicht zufrieden.	گذشته
من گفتم، این کار را فردا انجام خواهم داد.	Ich sagte, ich werde es morgen tun	آینده
من گفتم پروژه را تا دوشنبه تمام خواهم کرد.	Ich sagte, ich werde das Project bis Montag fertig haben.	آینده کامل

برای ساختن شرطی نوع Konjunktiv I، لازم نیز روند طولانی و پیچیده‌ای را طی کنید، برخلاف ساختن جمله شرطی نوع قبل. برای ساختن این نوع شرطی، به دو فعل کمکی sein و haben نیاز دارید.

سخن آخر

تا به اینجا، با ساختار جمله شرطی در زبان آلمانی آشنا شدید. در این زبان، دو نوع جمله شرطی وجود دارد: Konjunktiv I و Konjunktiv II. جمله شرطی Konjunktiv II بسیار مهم و پرکابرد است و برای صحبت کردن به زبان آلمانی، باید این نوع جمله شرطی را یاد بگیرید. جمله شرطی نوع اول، کاربرد چندانی ندارد و فقط در متون ادبی از آن‌ها استفاده می‌کنند. برای ساختن جمله شرطی، باید افعال کمکی لازم و نحوه صحیح صرف کردن آن‌ها را یاد بگیرید. پس از آن، می‌توانید انواع جمله شرطی آلمانی را بسازید و در نوشتار و گفتارتان از آن‌ها استفاده کنید.