زبان انگلیسی

تفاوت if I was با if I were در زبان انگلیسی

اگر بخواهید جمله شرطی بسازید، باید در انتخاب افعال was و were بسیار دقت کنید. اما مگر این دو فعل را بسته به ضمیر انتخاب نمی‌کنیم؟ خیر! در مورد کاربرد این دو فعل، باید یک سری مسائل را بدانید. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد تفاوت I was با I were در زبان انگلیسی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

عبارت شرطی در جمله شرطی چیست؟

پیش از آنکه به سراغ کاربرد افعال was و were در جمله شرطی برویم، باید با عبارت شرطی در جمله شرطی آشنا شوید. جمله‌های شرطی به شکل علت و معلولی هستند. در واقع، در جمله شرطی، می‌گوییم اگر اتفاقی رخ دهد، در پس آن، اتفاق دیگری رخ خواهد داد.

به جمله زیر توجه کنید:

اگر امروز باران ببارد، تمرین کنسل خواهد شد.If it rains today, practice will be canceled.

جمله‌های شرطی متشکل از حداقل دو عبارت است: شرط و نتیجه. شرط را معمولاً با عبارت شرطی آغاز می‌کنیم. عبارت شرطی معمولاً با واژه‌هایی مانند if و when آغاز می‌شود.

وقتی به سیب چینی بروم، پیش‌بند می‌پوشم.When I go apple-picking, I wear an apron.

 عبارت شرطی لزوماً ابتدا نمی‌آید و ممکن است در بخش دوم قرار بگیرد. در چنین حالتی، لازم نیست از ویرگول استفاده کنید.

ما می‌توانیم ساعت هفت [غذا] بخوریم اگر الان شروع به آشپزی کنم.We can eat at seven if I start cooking now.

در دستور زبان انگلیسی، چهار نوع جمله شرطی وجود دارد. این چهار گروه نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند: واقعی و غیرواقعی.

جمله‌های شرطی واقعی  و جمله‌های شرطی غیرواقعی

جمله‌های شرطی واقعی به اتفاقاتی اشاره دارند که رخ داده است یا احتمال رخ دادنش وجود دارد.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

اگر خسته باشم، چرتی می‌زنم.If I’m tired, I take a little nap.
میان‌وعده‌ای خواهم خورد اگر گرسنه شوم.I’ll eat a snack if I get hungry.
وقتی به باغ وحش بروم، ابتدا از گربه‌های بزرگ را دیدن خواهم کرد.When I go to the zoo, I visit the big cats first.

شرطی مربوط به شرایط غیرواقعی به اتفاقاتی اشاره دارد که رخ نداده‌اند و احتمالاً رخ نمی‌دهند.

به جمله‌های زیر توجه کنید:

اگر برنده لاتاری می‌شدم، عمارتی را برای مادرم می‌خریدم.If I won the lottery, I would buy my mom a mansion.
به تو کمک می‌کردم اگر درخواست کرده بودی.We would have helped you if you had asked.
اگر تلفنم بهتر بود، در تیک تاک مشهور می‌شدم.If my phone were better, I could be famous on TikTok.  

اجازه دهید یک نشانه ساده را برای به یاد سپردن این دو شرایط به شما بگوییم:

در جمله شرطی برای اشاره به موقعیت واقعی، از will استفاده می‌کنیم، اما در جمله شرطی غیر واقعی، از would و could استفاده می‌کنیم.

یک راه دیگر نیز وجود دارد. در جمله مورد نظرتان، واژه when را جایگزین if کنید. اگر معنا تغییر کرد، جمله شرطی غیر واقعی است و اگر معنا تغییری نکرد، جمله شرطی واقعی است.

کاربرد افعال were و was در جمله شرطی انگلیسی

اگر می‌خواهید از افعال to be در عبارت شرطی استفاده کنید، باید از were استفاده کنید یا از was؟

در زمان گذشته ساده، فعل to be به شکل was و were صرف می‌شود و انتخاب آنها بستگی به تعداد و شخص دارد. برای اول شخص و سوم شخص مفرد، از فعل was استفاده می‌کنید و برای باقی موارد، از were استفاده می‌کنیم.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

من همیشه مثل یک بچه پرانرژی بودم.I was always energetic as a child.
بیست سال پیش، تورنتو انقد گران نبود.Toronto was not this expensive twenty years ago.
سال گذشته، برای حسابان آماده نبودید.Last year you were not ready for calculus.

اما این قانون برای همه جا صدق نمی‌کند. اگر قرار است از فعل to be برای اشاره به شرایط غیرواقعی استفاه کنید، باید از فعل were استفاده کنید، هیچ فرقی هم نمی‌کند فاعل کیست و چند نفر است. حتی اگر فاعل اول شخص یا سوم شخص مفرد نیز باشد، باید از were استفاده کنید.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

اگر مرد ثروتمندی بودم، خانه بزرگ و بلندی را می‌خردیمIf I were a rich man, I’d buy a big, tall house.
دوستان بهترین می‌داشت اگر بهتر بود.He would have more friends if he were nicer.
دست از صحبت کردن بر نمی‌داشتم اگر جای تو بودم.I’d stop talking if I were you.
اگر سوپرمن اینجا بود، به ما کمک می‌کرد.If Superman were here, he would help us.

در شرایط واقعی، باید از افعال were و was در جای خودشان استفاده کنید.

وقتی جوان‌تر بودم، بیشتر بیرون می‌رفتم.When I was younger, I went out more.

سخن آخر

تا به اینجا، با تفاوت I was  و I were در زبان انگلیسی آشنا شدید. همانطور که مشاهده کردید، در جمله‌های شرطی مربوط به شرایط غیر واقعی، در قسمت عبارت شرطی، به جای was، باید از were استفاده کنید، حتی اگر فاعل جمله‌تان اول شخص یا سوم شخص مفرد باشد.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا