معرف‌های اسم در زبان انگلیسی یا Noun Determiners

وقتی عبارت «معرف اسم در زبان انگلیسی» را می‌شنوید، ممکن است کمی گیج شوید و با خودتان فکر کنید حتماً مبحث جدید و پیچیده‌ای در دستور زبان انگلیسی است که شما هیچ اطلاعی از آن ندارید، اما واقعیت غیر از این است. در هر متن کوتاه انگلیسی، چندین معرف اسم را می‌بینید و کاربرد بسیاری از آن‌ها را نیز می‌دانید. تعداد معرف‌های اسم در زبان انگلیسی بسیار زیاد است و باید ماهیت آن‌ها را بشناسید تا بتوانید به شیوه صحیح و اصولی، در گفتار و نوشتار انگلیسی از آن‌ها استفاده کنید. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد معرف های اسم در زبان انگلیسی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

معرف اسم در زبان انگلیسی چیست؟

معرف اسم یا noun determiner در زبان انگلیسی واژه‌ای است که اسمی را وصف یا معرفی می‌کند. معرف‌ها به ما می‌گویند اسم به چه چیزی اشاره دارد (برای مثال، your car) و مقدار یا تعداد اسم مورد نظر چقدر است (برای مثال، four apples).

کاربرد معرف را در جمله‌های زیر مشاهده کنید:

آن فنجان خرد شده است.	That cup is chipped.
پریا اولین قدم‌هایش را بر می‌دارد.	Priya is taking her first steps.
جشنواره، به دلیل هوای بد، به تأخیر افتاده است.	The festival has been postponed due to bad weather.

کاربرد معرف های اسم در جمله انگلیسی چیست؟

همانطور که گفتیم، معرف اسم در زبان انگلیسی، همانطور که از نامش معلوم است، اسم را وصف می‌کند. اما چگونه؟ در واقع، معرف اسم به ما می‌گوید اسم به چه چیزی اشاره دارد. معرف‌ها این نقش را با اشاره به مالکیت، جایگاه نسبی و کمیت ایفا می‌کنند. در هر عبارت اسمی (noun phrase)، معرف پیش از اسم قرار می‌گیرد.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

یک نفر از گروه گم شده است.	One person is missing from the group.
من توسط یک زنبور گزیده شدم.	I’ve been stung by a wasp.

معرف ها و صفت‌ها در زبان انگلیسی

در بسیاری از منابع قدیمی، مشاهده می‌کنید که بسیاری از انواع معرف‌های اسم در دسته صفت‌ها قرار می‌گیرند. حتی در برخی از منابع امروزی نیز، چنین دسته‌بندی‌ای مشاهده می‌شود. اما تقاوت زیادی بین عملکرد معرف و صفت در جمله وجود دارد.

هر دو واژه، یعنی صفت و معرف، برای وصف کلمه استفاده می‌شوند، اما برای توصیف ضمیر، فقط می‌توانید از صفت استفاده کنید.

به مثال زیر توجه کنید:

او غمگین است.

He’s sad

وجود معرف در جمله ضروری است و نمی‌توانید آن را حذف کنید. اما این مورد در باره صفت‌ها صدق نمی‌کند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

کالوین دوچرخه آبی‌اش را از محل کار به خانه برد.	Calvin cycled his blue bike home from work.	صحیح
کالوین با دوچرخه‌اش از محل کار به خانه رفت.	Calvin cycled his bike home from work.	صحیح
کالوین با دوچرخه از محل کار به خانه رفت.	Calvin cycled bike home from work.	غلط

اگر پیش از اسم، یک معرف و یک صفت قرار بگیرد، همیشه معرف قبل از صفت ظاهر می‌شود، درست مثل جمله زیر:

سیا به شغل جدیدش افتخار می‌کند.

Siya is proud of her new job

حروف تعریف معین و نامعین در زبان انگلیسی

حروف تعریف از اجزای کلام (parts of speech) هستند، اما می‌توان آن‌ها را نوعی معرف نیز دانست.

حرف تعریف معین the است و به اسم مشخصی اشاره دارد، اسمی که خاص یا شناخته‌شده است. به مثال‌های زیر توجه کنید:

امشب، ماه زیبا به نظر می‌رسد.	The moon looks beautiful tonight.
آیا می‌توانم کتاب روی میز را قرض بگیرم؟	Can I borrow the book on the table?

حروف تعریف نامعین a و an هستند و از آن‌ها برای اشاره به اسم نامشخص یا کلی استفاده می‌کنند. برای انتخاب حرف تعریف نامعین، باید به واژه بعد از آن توجه کنید:

• حرف تعریف a قبل از کلماتی قرار می‌گیرد که با حرف بی‌صدا شروع می‌شوند: a clown
• حرف تعریف an قبل از کلمه‌ای قرار می‌گیرد که با حرف باصدا شروع می‌شود: an arrow

به کاربرد حروف تعریف نامعین در جمله توجه کنید:

جسی یک سیب و یک پرتقال می‌خورد.	Jesse ate an apple and an orange.
آیا یک نمونه رایگان می‌خواهید؟	Would you like a free sample?

اگر می‌خواهید برای اولین بار از چیزی صحبت کنید، باید از حرف تعریف نامعین استفاده کنید. بعد از معرفی اسم، می‌توانید از حرف تعریف معین برای اشاره به آن استفاده کنید. به عبارت ساده، حرف تعریف معین زمانی استفاده می‌شود، که پیش‌تر، در متن، به اسم اشاره شده باشد.

به مثال‌ زیر توجه کنید:

یک فیل نزدیک شد. فیل بزرگ و خاکستری بود.

An elephant approached. The elephant was large and gray.

یادتان باشد که برای اشاره به اسامی غیر قابل شمارش، باید از حرف تعریف نامعین the استفاده کنید. از حروف تعریف نامعین، فقط برای اشاره به اسم‌های مفرد قابل شمارش استفاده کنید. به جدول زیر توجه کنید:

باران	The rain	صحیح
یک باران	A rain	غلط
قطره باران	The raindrop	صحیح
یک قطره باران	A raindrop	صحیح

معرف‌های اشاره‌ای در زبان انگلیسی

معرف‌های اشاره‌ای یا Demonstrative determiners (که به آن‌ها صفت‌های معرف یا معرف نیز می‌گویند) برای اشاره به موقعیت نسبی واژه به کار می‌رود. معرف‌های اشاره در زبان انگلیسی به شرح زیر است:

معرف مفرد برای اشاره به نزدیک	This
معرف جمع برای اشاره به نزدیک	These
معرف مفرد برای اشاره به دور	That
معرف جمع برای اشاره به دور	Those

به مثال‌های زیر توجه کنید:

من نمی‌‌خواهم پشت این میز بنشینم. من میز نزدیک پنجره را می‌خواهم.	I don’t want to sit at this table. I want that table near the window.
این اشخاص نباید شرزنش شوند. کسانی که آنجا ایستاده‌اند دعوا را شروع کردند.	These people are not to blame. Those people over there started the fight.

از این معرف‌ها برای ایجاد تمایز میان زمان نزدیک (this و these)و زمان دور (that و those) استفاده کرد، درست مثل مثال‌های زیر:

[هوای] این زمستان بسیار معتدل‌تر از [هوای] زمستان قبل است.	This winter is a lot milder than that winter.
ما در آن روزها خیلی به هم نزدیک بودیم، اما این روزها، از هم دور هستیم.	We were very close in those days, but we rarely see each other these days.

این معرف‌ها را به تنهایی نیز می‌توانید استفاده کنید. در واقع، هیچ نیازی نیست بعد از آن‌ها اسمی قرار بگیرد. برای مثال، وقتی می‌گوییم، “I don’t want this”، معرف this به تنهایی کافی است و نیازی نیز بعد از آن اسمی قرار بگیرد.

معرف‌های مالکیت در زبان انگلیسی

و اما می‌رسیم به معرف‌های مالکیت (possessive determiner) که نام دیگرشان صفت‌های مالکیت (possessive objective) است. این ضمایر را از همان اولین روزهای یادگیری زبان انگلیسی می‌آموزید. معرف‌های مالکیت، همانطور که از نامش معلوم است، برای اشاره به مالکیت استفاده می‌شود. معرف‌های مالکیت در زبان انگلیسی عبارتند از: my, your, his, her, its, our, their.

این معرف‌ها نیز اول شخص، دوم شخص، سوم شخص و جمع و مفرد دارند، از این رو، باید آن‌ها را با دقت استفاده کنید. یادتان باشد معرف‌‌های مالکیت متفاوت با ضمایر مالکیت (mine, yours, his, hers, its, ours, theirs) هستند و نمی‌توانید آن‌ها را به تنهایی به کار بگیرید.

پنه لوپه گربه‌اش را پیش دامپزشک برد.	Penelope brought her cat to the vet.
درخت برگ‌هایش را می‌ریزد.	The tree is shedding its leaves.

برای بیان مالکیت اسم‌ها، در انتهای‌شان “’’s” می‌گذاریم، اما در مورد معرف‌ها لازم نیست از این ساختار استفاده کنید. بنابراین یادتان باشد که نباید its و it’s، whose و who’s یا their و they’re را با یکدیگر اشتباه بگیرید.

معرف اعداد در زبان انگلیسی

اعداد نیز از معرف‌های زبان انگلیسی هستند. اعداد اصلی (one, two, three, etc.) و اعداد ترتیبی (first, second, third, etc.) معرف‌های اسم هستند.

اعداد اصلی (cardinal numbers) برای اشاره به تعداد انسان‌ها و اجسام استفاده می‌شود. این معرف همراه با دیگر معرف‌ها نیز استفاده می‌شود.

من به چهار خواهر و برادرم نزدیک هستم.

I’m close with my four siblings.

اعداد ترتیبی برای مشخص کردن ترتیب اسم در یک مجموته استفاده می‌شود. از این معرف نیز می‌توانید در کنار دیگر معرف‌ها استفاده کنید:

من فکر می‌کنم سومین مرد در صف دزد است.

I think the third man in the lineup is the thief.

معرف‌های توزیعی در زبان انگلیسی

از معرف‌های توزیعی (Distributive determiners))  برای اشاره به یک گروه یا شخص یا جسمی از یک مجموعه استفاده می‌شود. معرف‌های توزیعی عبارتند از: all, each, every, both, half, either, neither.

هر کدام از کارکنان افزایش حقوق داشتند.	Each employee was given a raise.
نیمی از تیم در تمرین حاضر نشدند.	Half the team didn’t show up to practice.
نه لینا و نه جان همسایه‌های جدید را ملاقات نکردند	Neither Lina nor John has met the new neighbors.

معرف‌های کمی در زبان انگلیسی

معرف‌های کمی (quantifiers) یا صفت‌های نامعین  به کمیت اسم اشاره دارند. از این معرف‌ها می‌توان به all، any، few، less، little، may، much، no، several و some اشاره کرد. اعداد اصلی نیز در دسته همین معرف‌ها قرار می‌گیرند.

در حال حاضر، چندین نفر در این رستوران منتظر میز هستند.	There are already several people waiting for a table at this restaurant.
برخی از دانش آموزان کلاس از انجام تکالیف سر باز زدند.	Some students in the class are refusing to do their homework.

معرف‌های تفاوت در زبان انگلیسی

در زبان انگلیسی، معرف‌های تفاوت عبارتند از: other و another.

معرف other به معنای «اضافه» یا «نوع متفاوتی از» است. از این معرف به همراه اسامی جمع قابل شمارش و اسامی غیر قابل شمارش استفاده می‌کنند.

آیا میوه دیگری داری؟

Do we have any other fruit?

معرف another به معنای «یکی دیگر» یا «یک چیز متفاوت» است. این معرف فقط قبل از اسم مفرد قابل شمارش قرار می‌گیرد.

آیا می‌توانم یک فنجان قهوه دیگر داشته باشم؟

Can I have another cup of tea?

سخن آخر

تا به اینجا، با معرف های اسم در زبان انگلیسی آشنا شدید. معرف‌های اسم قبل از اسم در جمله قرار می‌گیرند و نقش و کیفیت آن را مشخص می‌کنند. اعداد، صفت‌های مالکیت، صفت‌های اشاره و حروف تعریف، همه و همه، در دسته معرف‌های اسم در زبان انگلیسی قرار می‌گیرند. برای به کار گیری واژگان انگلیسی در جمله، باید این معرف‌ها و عملکردشان را به خوبی بشناسید.