نویسنده: نزدیکتر

اگر می‌خواهید به چیزی یا کسی در فاصله دور یا نزدیک اشاره کنید، باید ضمایر اشاره را بشناسید. حال، اگر بخواهید به زبان ترکی استانبولی صحبت کنید، باید ضمایر اشاره ار به زبان ترکی استانبولی بشناسید. در زبان ترکی استانبولی، ضمایر اشاره برای اشاره به دور و نزدیک وجود دارد. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد ضمایر اشاره در زبان ترکی استانبولی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید!

ضمیر اشاره در زبان ترکی استانبولی چست؟

ضمایر اشاره در زبان ترکی استانبولی، همانطور که از نام‌شان پیدا است، همان ضمایری هستند که برای اشاره به اشخاص و اشیاء و تعیین فاصله‌شان با گوینده استفاده می‌شوند. در زبان ترکی استانبولی، بسته به فاصله‌شان با گوینده، سه نوع ضمیر اشاره وجود دارد:

ضمایر bu و bunlar برای اشاره به چیزهای نزدیک به گوینده استفاده می‌شوند.

ضمایر şu و şunlar برای اشاره به چیزهایی استفاده می‌شود که کمی دورتر قرار دارند.

ضمایر o و onlar برای اشاره به چیزهای دور استفاده می‌شود.

برخی از ضمایر اشاره نیز برای اشاره به مکان استفاده می‌شوند:

burada (این‌جا)

şurada (آن‌جا)

orada (آن‌جا)

فاصلۀ şurada بیشتر از فاصلۀ orada است.

کاربرد ضمایر اشاره در زبان ترکی استانبولی

و اما می‌رسیم به کاربرد ضمایر اشاره در جمله! در جدول زیر، ضمایر اشاره را به همراه معنای‌شان برای‌تان آورده‌ایم و سپس از کاربردشان در جمله‌های مختلف گفته‌ایم.

معنی فارسی	ضمایر اشاره در زبان ترکی استانبولی
این	Bu
آن	Şu
این‌ها	Bunlar
آن‌ها	Şunlar
آن‎‌ (دور)	O
آن‎‌ها (دور)	Onlar

اکنون نوبت به کاربرد این ضمایر اشاره می‌رسیم.

ضمیر bu معادل «این» در زبان ترکی استانبولی است. برای اشاره به چیز نزدیک، از این ضمیر استفاده کنید. این ضمیر در ابتدای جمله ظاهر می‌شود، چرا که جایگزین فاعل جمله است. به کاربرد این ضمیر در جمله توجه کنید:

Bu bir kitaptır. (این یک کتاب است)

Bu kalem benim. (این مداد متعل به من است)

Bu bardak senin değil. (این فنجان متعلق به تو نیست)

Bu araba pahalı. (این اتومبیل گران است)

Bu benim yeni elbisem. (این لباس جدید من است)

Bu kalem benim mi? (آیا این تلفن متعلق به من است؟)

Bu beyaz. (این سفید است)

ضمیر Şu به معنای «آن» است. از این ضمیر برای اشاره به چیزهای دور استفاده می‌کنند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

Bu benim kalemim. Şu senin kalemin. (این خودکار من است. آن خودکار تو است)

Şu senin telefonun. (این تلفن شما است)

Şu kırmızı çanta senin mi? (آیا آن کیف قرمز متعلق به تو است)

Şu kalem benim. (آن خودکار متعلق به تو است.)

ضمیر bunlar به معنای «این‌ها» اشاره به چیزهای (جمع) نزدیک به کار می‌روند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

Bunlar benim elbiselerim. (این لباس‌ها برای من است)

Bunlar senin mi? (آیا این‌ها متعلق به هستند؟)

Bunlar benim değil. (این‌ها متعلق به من نیستند)

Bunlar benim yeğenimin oyuncakları. (این‌ها اسباب‌بازی‌های نوه من هستند)

Bunlar benim. (این‌ها متعلق به من هستند)

Bunlar onun (این‌ها متعلق به تو هستند)

Bunlar beyaz. (این‌ها سفید هستند)

ضمیر Şu به معنای «آن» برای اشاره به چیزی که کمی دورتر است به کار می‌رود. به کاربرد این ضمیر اشاره در جمله دقت کنید:

Şu bir kedi. (آن یک گربه است)

Şu kalem kimin? (این مداد متعلق به چه کسی است؟)

Şu çocuk ne yapıyor? (آن بچه چه کار می‌کند؟)

ضمیر Şunlar به معنای «آن‌ها» است. به جمله زیر توجه کنید:

Şunlar kedi. (آن‌ها گربه هستند)

ضمیر O برای اشاره به چیزی در دوردست استفاده می‌شود. مثال زیر را ببینید:

O çocuk ne yapıyor? (آن بچه چه کار می‌کند؟)

O kalem benim. (آن مداد متعلق به من است)

ضمیر Onlar به معنی «آن‌ها» است و برای اشاره به دور، استفاده می‌شود.

Onlar kitap. (آن‌ها کتاب هستند)

O kalemler benim. (آن کتاب‌ها متعلق به من هستند)

ضمایر اشاره ترکی برای اشاره به مکان

همان‌طور که در ابتدای این مطلب گفتیم، در زبان ترکی استانبولی، سه ضمیر نیز برای اشاره به مکان وجود دارد. یک ضمیر برای اشاره به نزدیک وجود دارد و دو ضمیر برای اشاره به دور وجود دارد: burada (این‌جا)، şurada (آن‌جا)، orada (آن‌جا (دورتر)).

اکنون به کاربرد این ضمایر در جمله توجه کنید:

Ev burada. (خانه این‌جا است)

Ev orada. (خانه آن‌جا است)

Orada kimse var mı? (آیا کسی در آن‌جا است؟)

Burada hiçbir şey yok. (چیزی این‌جا نیست)

Her kes burada mı? (آیا کسی این‌جا است؟)

سخن آخر

تا به این‌جا، با ضمایر اشاره در زبان ترکی استانبولی آشنا شدید. در این ضمیر، برای اشاره به دور، نزدیک، مفرد و جمع ضمایر مجزایی وجود دارد. ضمایر burada (این‌جا)، şurada (آن‌جا)، orada (آن‌جا) برای اشاره به مکان به کار می‌روند و ضمایر bu و bunlar، şu و şunlar و o و onlar برای تعیین فاصله گوینده از چیزها به کار می‌رود. یادتان باشد که یادگیری ضمایر اشاره بسیار مهم و ضروری است و در همان اولین گام‌های یادگیری زبان ترکی استانبولی باید آن‌ها را یاد بگیرید، چرا که برای بیان ساده‌ترین جمله‌ها نیز باید این ضمایر را یاد بگیرید.

فرقی نمی‌کند در کافه‌ای در یکی از شهرهای آلمانی زبان نشسته‌اید و می‌خواهید یک قهوه سفارش دهید یا این‌که می‌خواهید قراردادی کاری با شرکتی آلمانی ببندید، در هر صورت، باید تمام اعداد به آلمانی را بدانید. در این مطلب، به آموزش تمام اعداد به آلمانی خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.

اهمیت دقت در زبان آلمانی

گسترۀ واژگان در زبان آلمانی بسیار زیاد است و هر واژه نیز جنسیت دارد: مونث، مذکر و خنثی. بنابراین هنگام یادگیری آلمانی و استفاده از این زبان، باید بسیار دقیق باشید تا رفته رفته، بتوانید بدون فکر کردن و مکث کردن، از آن استفاده کنید. این دقت در مورد یادگیری اعداد آلمانی نیز صدق می‌کند. باید معادل و تلفظ اعداد آلمانی را به خوبی یاد بگیرید تا بتوانید به موقع و بدون هیچ اشتباهی، استفاده‌شان کنید.

اعداد یک تا دوازده در زبان آلمانی

در ابتدا، اعداد یک تا دوازده را به زبان آلمانی یاد بگیریم. اما چرا یک تا دوازده؟ این اعداد تک قسمتی هستند و شما می‌توانید به راحتی، یادشان بگیرید.

عدد	معادل آلمانی	تلفظ
0	null	nul
1	eins	ains
2	zwei	tsvai
3	drei	drai
4	vier	feer
5	fünf	fiunf
6	sechs	zejs
7	sieben	ziben
8	Acht	Ajt
9	Neun	Noin
10	Zehn	Tsen
11	Elf	Elf
12	Tsvelf	tsvelf

اعداد 13 تا 19 به آلمانی

هر عدد بین 13 تا 19 به zehn (یعنی ده) ختم می‌شود و با عدد یکانش (یعنی 3، 4، 5، 6، 7، 8، 9) آغاز می‌شود. برای مثال، 13 می‌شود drei (3) به علاوۀ zehn (10). حاصل این دو می‌شود dreizehn.

Dreizehn (13)

Vierzehn (14)

Fünfzehn (15)

Sechzehn (16)

siebzehn  (17)

Achtzehn (18)

Neunzehn (19)

اعداد 20 تا 100 به آلمانی

اعداد بین بیست تا صد به zig ختم می‌شوند. تلفظ این واژه tsig است. درست مثل 13 تا 19، باید اعداد 2 تا 9 را در ابتدا قرار دهید.

در این بین، بیست و سی استثنا هستند: بیست می‌شود zwanzig و سی می‌شود  dreiiβig.

اجازه دهید، ابتدا مضارب ده را برای‌تان بگوییم:

Zwanzig (20)

Dreißig (30)

Vierzig (40)

Fünfzig (50)

Sechzig(60)

siebzig (70)

Achtzig(80)

Neunzig(90)

برای نوشتن اعداد بین آن‌ها، باید طبق الگوی 13 تا 19 عمل کنید. فقط یک تفاوت در این بین وجود دارد: از همان عدد 21، und را به معنای «و»، به عدد اضافه کنید. برای مثال، اگر بخواهیم الگوی فارسی این اعداد را بنوسیم، 21 می‌شود یک و بیست، 32 می‌شود دو و سی، 44 می‌شود چهار و چهل و 68 می‌شود هشت و شصت. 

اکنون به معادل آلمانی این اعداد دقت کنید:

21 – einundzwanzig (ein =یک , und = و, zwanzig = بیست)

32 – zweiunddreißig (zwei = دو, und = و, dreißig = سی)

44 – vierundvierzig (vier = چهار, und = و, vierzig = چهل)

68 – achtundsechzig (acht = هشت, und = و, sechzig = شصت)

76 – sechsundsiebzig (sechs = شش, und = و, siebzig = هفتاد)

99 – neunundneunzig (neun = نه, und = و, neunzig = نود)

91= Achtundneunzig

66= Sechsundsechzig

51= Einundfünfzig

28= Achtundzwanzig

عدد صد در زبان آلمانی

و اما می‌رسیم به عدد صد. عدد صد در زبان آلمانی ein hundert می‌شود. مضارب صد را در ادامه برای‌تان خواهیم گفت.

100=  Einhundert

200=  Zweihundert

300= Dreihundert

400= Vierhundert

500= Fünfhundert

600= Sechshundert

700= Siebenhundert

800= Achthundert

900 = Neunhundert

برای نوشتن اعداد میان آن‌ها، کافی است چند قانون مشخص را بشناسید:

• ابتدا مضارب صد را بنویسید.
• برای نوشتن 100 تا 119، طبق این الگو عمل کنید: einhundertundeins (یک صد و یک)
• برای نوشتن اعداد بعد از 119، طبق این الگو پیش بروید: برای مثال، اگر 176 را بنویسید einhundertsechsundsiebzig (یک صد و هفتاد و شش)

این قوانین در مورد همه مضارب عدد صد صدق می‌کند.

عدد هزار به زبان آلمانی

اکنون نوبت به هزار و مضارب آن می‌رسد. معادل واژۀ هزار در زبان آلمانی tausend. برای نوشتن مضارب هزار، مثل عدد صد و مضارب آن عمل کنید.

1000  = Eintausend

2000 =  Zweitausend

3000 =  Dreitausend

4000 =  Viertausend

5000 =  Fünftausend

6000 =  Sechstausend

7000 =  Siebentausend

8000 =  Achttausend

9000 =  Neuntausend

10000  Zehntausend

کاربرد عدد یک در زبان آلمانی

عدد یک در زبان آلمانی تنها عددی است که باید در جمله یا در همراهی با اسم تغییر می‌کند. برای مثال، اگر می‌خواهید تعداد چیزی را بیان کنید، مثل تعداد افراد در یک گروه، باید از eins استفاده کنید. به مثال‌های زیر دقت کنید:

مذکر: ein Bruder (یک برادر)

خنثی: ein Auto (یک خودرو)

مونث: eine Schwester (یک خواهر)

چگونه اعداد آلمانی را یاد بگیریم؟

برای یادگیری سریع‌تر اعداد آلمانی، بهتر است چند ویدئو و فایل صوتی را در این باره جستجو کنید، به آن‌ها گوش دهید و تکرار کنید. بدین ترتیب، ذهن‌تان رفته رفته به اعداد خو می‌گیرد و تلفظ‌شان را نیز یاد می‌گیرید.

اعداد را همواره با خودتان تکرار کنید تا در ذهن‌تان تثبیت شود.

از اپلیکیشن‌های یادگیری زبان آلمانی استفاده کنید.

سخن آخر

تا به این‌جا با اعداد به آلمانی آشنا شدید. یادگیری اعداد اهمیت بسیار زیادی دارد، از این رو، از همان اولین روزهای یادگیری زبان آلمانی، باید شروع به یادگیری آن‌ها کنید، تلفظ دیکته صحیح‌شان را یاد بگیرید و آنقدر با خودتان تکرارشان کنید تا بتوانید به موقع‌، به کارشان بگیرید. بنابراین باید آموزش تمام اعداد به آلمانی را جدی بگیرید تا بتوانید زود، یادشان بگیرید.

اگر در مسیر سفر یادگیری زبان آلمانی هستید، باید به فکر شکل‌دهی اساس و بنیانی مستحکم باشید: یعنی حروف الفبای آلمانی را به خوبی یاد بگیرید. الفبای آلمانی مبتنی بر الفبای لاتین است، درست مثال الفبای انگلیسی، با این تفاوت که در این زبان، چهار حرف اضافه وجود دارد. اولین گام در یادگیری زبان آلمانی یادگیری حروف الفبای آن و تلفظ صحیح این حروف است. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد الفبای آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید!

در زبان آلمانی چند حرف وجود دارد؟

اگر زبان آموز هستید و نمی‌توانید پاسخ دقیقی به این سوال بدهید، اصلاً چیز عجیبی نیست. حتی متخصصان و زبان‌شناسان نیز بر سر پاسخ این سوال اتفاق نظر ندارند. برخی معتقدند زبان آلمانی 26 حرف دارد و برخی دیگر معتقدند 30 حرف در الفبای آلمانی وجود دارد.

برخی از زبان‌شناسان معتقدند که در زبان انگلیسی، 26 حرف وجود دارد، درست مثل زبان انگلیسی، اما چهار حرف اضافه در زبان آلمانی وجود دارد: ä، ö، ü و ß. با احتساب این 4 حرف، زبان آلمانی 30 حرف دارد.

نام و تلفظ حروف در الفبای آلمانی

در جدول زیر، حروف آلمانی را با نام و تلفظ‌شان برای‌تان آورده‌ایم:

مثال	نام حرف (تلفظ)	حرف
Apfel سیب	A (ah)	A
Bein   پا	Be (bay)	B
CD سی دی	Ce (tsay)	C
Donnerstag   پنج شنبه	De (day)	D
Elefant  فیل	E (ay)	E
Ferien  تعطیلات	Ef (eff)	F
Gehen  رفتن	Ge (gay)	G
Haus   خانه	Ha (hah)	H
Ich   من	I (eeh)	I
Jahr سال	Jott یا Je (yot)	J
Kinder   بچه‌ها	Ka (kah)	K
Lieben دوست داشتن	El (ell)	L
Mittwoch  چهارشنبه	Em (em)	M
Neu تازه، جدید	En (en)	N
Ohr  گوش	O (oh)	O
Papier کاغذ	Pe (pay)	P
Qualität   کیفیت	Qu or Que (koo)	Q
Rot قرمز	Er (err)	R
Sonneخورشید	Es (es)	S
Tagروز	Te (tay)	T
Uhr ساعت	U (ooh)	U
Vaterپدر	Vau (fow)	V
Wocheهفته	We (vay)	W
Xylofon زیلوفن	Ix (iks)	X
Typisch  همیشگی، معمولی	Ypsilon (oopsilohn)	Y
Zeit زمان	Zett (tset)	Z
Mädchen دختر	Ä (eh)	Ä
Früh زود	Ü (uuh)	Ü
Möchten خواستن	Ö (ouh)	Ö
Straẞeخیابان	Eszett (ess-set)	ẞ

همانطور که مشاهده کردید، در زبان آلمانی 5 حرف صدادار، یعنی A، E، I، O و U وجود دارد. جالب است بدانید که در زبان آلمانی، به حروف صدادار Vokale می‌گویند. بقیۀ حروف بی‌صدا یا Konsonanten هستند.

حواس‌تان باشد ß (Eszett) و β (beta) را با یکدیگر اشتباه نگیرید. این دو متفاوت از یکدیگر هستند و همانطور که مشاهده می‌کنید ظاهرشان نیز در نگاه اول شبیه به نظر می‌رسد، اما متفاوت از یکدیگر هستند.

تلفظ وام واژه‌ها در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، مانند بسیاری از زبان‌های دیگر، وام‌واژه‌های متعددی وجود دارد. در واقع، واژگان متعددی از زبان‌های دیگر وارد این زبان شده‌اند. معمولاً (نه همیشه) املا و تلفظ واژگان تغییر نمی‌کند. برای مثال، تلفظ واژۀ Office در زبان آلمانی مثل تلفظ این واژه در زبان انگلیسی است. تلفظ واژۀ ski در زبان آلمانی shee است، درست مثل تلفظ این واژه در زبان نروژی، درست همان زبانی که این واژه از آن آمده است.

البته همه وام واژه‌ها بدون تغییر باقی نمی‌مانند. برای مثال، واژۀ Software در زبان آلمانی zoft-ver است.

در کدام کشورها از الفبای آلمانی استفاده می‌کنند؟

الفبای آلمانی فقط مختص به کشور آلمانی نیست، بلکه در اتریش، سوییس، لیختن‌اشتاین و لوکزامبورگ نیز از این الفبا استفاده می‌کنند. اما یک تفاوت ظریف وجود دارد: در لیختن‌اشتاین و لوکزامبورگ، از  ß استفاده نمی‌کنند، بلکه به جای آن، از ss استفاده می‌کنند .

نشانه گذاری در زبان آلمانی

بعد از یادگیری الفبای آلمانی، وقتی می‌خواهید شروع به نوشتن کنید، باید نشانه‌ گذاری صحیح زبان آلمانی را بشناسید تا بتوانید معنای و مفهوم را به درستی منتقل کنید. به جدول زیر توجه کنید.

نام آلمانی	نشانه‌ها
der Punkt	.
das Komma	,
das Semikolon	;
der Doppelpunktdas Kolon	:
die Auslassungspunkte	…
das Fragezeichen	?
das Ausrufezeichen	!
das Anführungzeichen	“
das Apostroph	’
das Leerzeichen
die (runden) Klammern	( )
ie linke Klammer, Klammer auf	(
die rechte Klammer, Klammer zu	)
die eckigen Klammern	[ ]
die spitzen Klammern	< >
die geschweiften Klammern, die geschwungenen Klammern	{ }
der Schrägstrich	/
der umgekehrte Schrägstrich	\
der Unterstrich	_
der Viertelgeviertstrich	–
der senkrechte Strich	|
das At-Zeichen	@
das Rautenzeichen	#
das Et-Zeichen, das Kaufmanns-Und	&
die Tilde	~
das Sternchen, der Asteriskus	*

سخن آخر

الفبای آلمانی متشکل از 26 حرف است و علاوه بر این 26 حرف، چهار حرف اضافه دیگر نیز در این زبان وجود دارد: Ä، Ü، Ö و ẞ. در الفبای آلمانی، 5 حرف صدادار و 21 حرف بی‌صدا وجود دارد. در ابتدای مسیر، نوشتن و تلفظ حروف الفبای آلمانی را یاد بگیرید تا بتوانید در ادامه مسیر، واژگان را به درستی تلفظ کنید و بنوسید. برای یادگیری حروف الفبای آلمانی، می‌توانید به سراغ ابزارها و روش‌های مفرح، مانند موزیک‌ و اپلیکیشن‌های آموزش زبان آلمانی، بروید و الفبا را با شعر یاد بگیرید. همچنین بهتر است نشانه‌گذاری در زبان آلمانی را یاد بگیرید تا بتوانید متون خوانا و صحیحی را بنویسید.

زمان گذشته کامل در زبان آلمانی بسیار پرکاربرد است، حتی بسیار پرکاربردتر از زمان گذشته ساده. یادگیری ساختار زمان گذشته کامل و قوانین مربوط به آن باعث می‌شود بتوانید به راحتی، از این زمان در مکالمه‌ به زبان آلمانی و نوشتن به این زبان استفاده کنید. اما ساختار زمان گذشته کامل آلمانی چیست؟ چگونه ساختار مجهول آن را بنویسیم؟

در این مطلب، هر آنچه باید در مورد زمان گذشته کامل در زبان آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

زمان گذشته کامل در آلمانی چیست؟

زمان گذشته کامل در زبان آلمانی حاکی از عملی است که پیش از اتفاق خاصی در گذشته رخ داده است. از این زمان برای اشاره به عملی که در گذشته رخ داده است استفاده می‌کنند. از این زمان در قصه‌گویی بسیار استفاده می‌کنند.

در زبان آلمانی، زمان گذشته کامل را Plusquamperfekt یا Vorvergangenheit می‌نامیم.

به مثال‌های زیر توجه کنید.

Beim Fußballturnier schoss Jan drei Tore. ( Präteritum گذشته ساده یا )

Er hatte vorher viel trainiert. (Plusquamperfekt گذشته کامل)

  Als er zu Hause angekommen ist (گذشته کامل), hatte sie schon gegessen. (گذشته کامل یا Plusquamperfekt)

کاربرد زمان گذشته کامل در آلمانی چیست؟

از زمان گذشته بعید در زمان آلمانی برای اشاره به عملی که پیش از عمل دیگری در نقطه مشخصی از گذشته رخ داده است استفاده می‌کنند.

به مثال زیر توجه کنید:

Sie hatte sehr lange geübt, bevor sie das Stück so perfekt spielen konnte.

Als Tim nach Hause kam, hatte Anna schon geduscht.

ساختار فعل زمان گذشته کامل در زبان آلمانی

برای نوشتن فعل زمان ماضی کامل، باید فرم گذشته کامل sein و haben را با قسمت سوم فعل همراه کنید.

می‌توانید صرف فعل sein و haben را در جدول زیر مشاهده کنید.

haben	sein	ضمایر
ich hatte	ich war	Ich (اول شخص مفرد)
du hattest	du warst	Du (دوم شخص مفرد)
er hatte	er war	er/sie/es/man   (سوم شخص مفرد)
wir hatten	wir waren	Wir   (اول شخص جمع)
ihr hattet	ihr wart	Ihr (دوم شخص جمع)
sie hatten	sie waren	sie/Sie  (سوم شخص جمع، رسمی)

اما چه زمانی از sein استفاده کنیم؟

وقتی فعل اصلی در مورد تغییر مکان (رفتن، پرواز کردن، دویدن، راه رفتن، شنا کردن و رانندگی کردن) یا تغییر حالت (بیدار شدن، خوابیدن و مردن) است، می‌توانید از sein استفاده کنید.

اما فرمول گذشته کامل در زبان آلمانی چیست؟ برای نوشتن جمله گذشته کامل، باید فعل کمکی را بعد از فاعل قرار دهید و در انتهای جمله، قسمت سوم فعل قرار می‌گیرد. اگر جمله را ساندویچ در نظر بگیریم، افعال نان ساندویچ هستند. به مثال زیر توجه کنید:

Ich habe gestern drei Stunden mit meiner Mutter gesprochen.

در جدول زیر، صرف فعل آمدن با sein را برای‌تان شرح داده‌ایم:

ضمیر	صرف فعل با sein	ترجمه
ich	war gekommen	من آمده بودم
du	warst gekommen	تو آمده بودی
er/sie/es	war gekommen	او آمده بود
wir	waren gekommen	ما آمده بودیم
ihr	wart gekommen	شما آمده بودید
sie	waren gekommen	آن‌ها آمده بودند

در جدول زیر نیز، صرف فعل کار کردن با haben آمده است.

ضمیر	صرف فعل با haben	ترجمه
ich	hatte gearbeitet	من کار کرده بودم
du	hattest gearbeitet	تو کار کرده بودی
er/sie/es	hatte gearbeitet	او کار کرده بود
wir	hatten gearbeitet	ما کار کرده بودیم
ihr	hattet gearbeitet	شما کار کرده بودید
sie	hatten gearbeitet	آن‌ها کار کرده بودند

به مثال‌های زیر توجه کنید:

Nachdem sie aufgestanden war, hat sie gefrühstückt.

Ich hatte gekocht.

Er war gegangen.

قسمت سوم افعال بی‌قاعده در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، همه افعال باقاعده نیستند، بلکه بسیاری از آن‌ها بی‌قاعده هستند. اما اصلاً نگران نباشید، هیچ کسی انتظار ندارد از همان ابتدا، قسمت سوم همه افعال بی‌قاعده را یاد بگیرید. در ادامه، قسمت سوم برخی از افعال بی‌قاعده را برای‌تان آورده‌‌ایم

hören→gehört

glauben→geglaubt

kochen→gekocht

wohnen→gewohnt

lernen→gelernt

arbeiten→gearbeitet

kaufen→gekauft

brauchen→gebraucht

mieten→gemietet

همانطور که مشاهده کردید، بسیاری از افعال بی‌قاعده به en ختم می‌شود.

واژه‌های نشان دهنده گذشته کامل در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، چند واژه وجود دارد که نشان دهنده زمان گذشته کامل هستند. در ادامه، این واژگان را با مثال برای‌تان آورده‌ایم:

Nachdem

Nachdem er die Prüfung bestanden hatte, hat er erstmal gefeiert.

Nachdem er nach Hause gegangen war, machte Dietrich seine Hausaufgaben.

Bevor

Bevor ich das Auto gekauft habe, hatte ich lange gespart.

Bevor sie ins Kino ging, hatte sie Nudeln zu Abend gegessen.

Als

Als ich ankam, waren alle schon gegangen.

ساختار فعل گذشته کامل آلمانی چیست؟

اگر می‌خواهید فعل گذشته کامل آلمانی را مجهول کنید، باید طبق الگوی زیر عمل کنید.

شکل گذشته ساده sein+ قسمت سوم فعل+ worden

به مثال‌های زیر توجه کنید:

Ich hatte ein Buch gelesen

من کتابی را خوانده بودم (ساختار معلوم)

Ein Buch war gelesen worden.

کتابی خوانده شده بود (ساختار مجهول)

Jemand hatte das Grab von Tutanchamun entdeckt.

شخصی قبر توتان خامون را کشف کرده بود (ساختار معلوم)

Das Grab von Tutanchamun war 1922 entdeckt worden

در سال 1922، قبر توتان خامون کشف شد (ساختار مجهول)

سخن آخر

تا به این‌جا، با ساختار گذشته کامل در زبان آلمانی آشنا شدید و کاربرد آن را نیز یاد گرفتید. با تمرین و تکرار مداوم، می‌توانید رفته رفته، به این زمان مسلط شوید و آن را به درستی به کار بگیرید.

منابع

https://www.gymglish.com/en/wunderbla/german-grammar/the-past-perfect-tense

https://chatterbug.com/grammar/german/past-perfect-perfekt

زمان آینده نوع اول یا Futur I در زبان آلمانی با استفاده از فعل کمکی و فعل اصلی شکل می‌گیرد. در این ساختار، فعل کمکی werden، با توجه به فاعل جمله، صرف می‌شود، اما مصدر بدون تغییر باقی می‎‌ماند. این زمان کاربرد مختص به خودش را دارد و برای تسلط به این زمان و یادگیری کاربرد صحیحش، نباید تمرین و تکرار را فراموش کنید.

در این مطلب، هر آنچه باید در مورد زمان آینده در زبان آلمانی بدانید برای‌‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

زمان آینده در زبان آلمانی چیست؟

زمان آینده (Futur I) از پراستفاده‌ترین زمان‌ها برای بیان فرضیاتی در مورد زمان حال یا آینده در زبان آلمانی است. همچنین، از این زمان برای قصد و نیت‌های مربوط به آینده و پیش بینی نیز استفاده می‌کنند. البته لازم است بدانید که در زبان گفتار آلمانی، معمولاً از زمان حال برای این منظور استفاده می‌کنند. .

زمان آینده در زمان آلمانی و werden

اگر می‌خواهید جمله آینده به زبان آلمانی بنویسید، باید از فعل کمکی werden استفاده کنید. werden معادل آلمانی فعل کمکی will در زبان انگلیسی است. با توجه به فاعل جمله، باید این فعل کمکی را صرف کنید و گزینه درست را بنویسید. صرف فعل werden را در ادامه برای‌تان گفته‌ایم:

ich werde

du wirst

er wird

sie wird

es wird

wir werden

ihr werdet

sie werden

Sie werden

به کاربرد werden و صرف آن در جمله‌های زیر توجه کنید:

Ich werde am Dienstag um 18 Uhr ins Schwimmbad gehen.

Meine Freude werden dieses Jahr zu Weihnachten nach Hause fahren.

Die Kinder in der Schule werden heute keine Hausaufgaben bekommen.

Wir werden ein neues Auto kaufen.

Er wird wahrscheinlich nicht kommen.

Es wird morgen regnen.

مقایسه زمان حال و آینده در زبان آلمانی

اما زمان حال و زمان آینده چه تفاوتی در زبان آلمانی دارند؟ در ادامه، از تفاوت این دو، با ذکر مثال، برای‌تان گفته‌ایم:

Ich werde nach Italien fliegen.

(یک روز، گاهی. پرواز رزرو نشده است.)

Ich fliege (nächstes Jahr) nach Italien.

(این برنامه حساب‌شده است. اتفاق حتماً خواهد افتاد)

در جدول زیر، فعل بازی کردن را در زمان آینده صرف کرده‌ایم:

مثال	معنی	صرف فعل
Ich werde Basketball spielen.	من بازی خواهم کرد	ich werde spielen
Wirst du Schach spielen?	تو بازی خواهی کرد	du wirst spielen
Er wird mit mir spielen.	او (مذکر) بازی خواهد کرد	er wird spielen
Sie wird Karten spielen.	او (مونث) بازی خواهد کرد	sie wird spielen
Es wird keine Rolle spielen.	آن بازی خواهد کرد	es wird spielen
Wir werden Basketball spielen.	ما بازی خواهیم کرد	wir werden spielen
Werdet ihr Monopoly spielen?	تو بازی خواهی کرد	ihr werdet spielen
Sie werden Golf spielen.	آن‌ها بازی خواهند کرد	sie werden spielen
Werden Sie heute spielen?	شما بازی خواهید کرد	Sie werden spielen

کاربرد زمان آینده در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، از زمان آینده به سه هدف استفاده کنید:

قصد و نیت آینده

Morgen werde ich die Akten sortieren.

فرضیه‌ای در مورد آینده

Das wirst du nicht an einem Tag schaffen.

Ich denke, dass deine Eltern noch nichts von deinem Vorhaben wissen.

به نظرم، خانواده‌ات هنوز چیزی در مورد برنامه آینده‌ات نمی‌داند.

پیش بینی اتفاقی در مورد آینده

Schau, die dunklen Wolken! Wir beeilen uns besser, es wird bald regnen.

در جمله بالا، بارش باران قطعی نیست، اما شواهد (یعنی ابرهای سایه) حاکی از احتمال بارش باران است.

فرضیه‌ای در مورد زمان حال

Sein Büro wird wohl immer noch so chaotisch aussehen.

جمله شرطی

Ich werde es dir nicht sagen, auch wenn du mich zehnmal fragst!

حتی اگر ده بار بپرسی، به تو نخواهم گفت.

Wenn ich genug Geld gespart habe, werde ich eine Weltreise machen.

اگر پول کافی پس انداز کمک، به سفر دور دنیا خواهم رفت.

جمله زمان آینده در زبان آلمانی

ساختار یک جمله زمان آینده به شرح زیر است:

subject + werden  + rest of sentence + infinitive verb

به مثال‌های زیر توجه کنید:

Anna wird nach Berlin kommen.

آنا به برلین خواهد آمد.

معمولاً از زمان آینده در نوشتار استفاده می‌کنند:

Der Präsident wird morgen in Paris ankommen.

رئیس جمهور فردا به پاریس خواهد رسید.

Das Klima wird immer wärmer werden.

هوا پیوسته گرم‌تر خواهد شد.

Anna wird das Hotel schon nicht verkaufen.

مطمئناً آنا هتل را خواهد فروخت.

در زبان گفتار آلمانی، از زمان حال برای صحبت در مورد اتفاقات روزمره در آینده استفاده می‌کنیم.

به مثال‌های زیر توجه کنید:

Anna fliegt morgen nach Berlin.

آنا فردا به برلین پرواز می‌کند.

Caroline macht später einen Kuchen.

کارولین بعدا کیک خواهد پخت

Gehen wir am Sonntag in den Park?

یکشنبه به پارک خواهیم رفت؟

سخن آخر

تا به اینجا، با زمان آینده در زبان آلمانی یا Futur I آشنا شدید. زمان آینده در زبان آلمانی کاربرد و فرمول مختص به خودش را دارد که هر زبان آموز باید آن را یاد بگیرد تا بتواند در صورت لزوم، به کارش بگیرد. از زمان آینده برای بیان فرضیه‌ای در مورد آینده، اتفاقی در آینده، جمله‌های شرطی و پیش‌بینی آینده استفاده می‌شود.

منابع

https://www.gymglish.com/en/wunderbla/german-grammar/forming-the-future-tense-using-werden#:~:text=The%20structure%20of%20a%20sentence,Anna%20will%20come%20to%20Berlin.

.https://grammar.collinsdictionary.com/german-easy-learning/how-do-you-form-the-future-tense-in-german

Futur 1 (German Future Tense)

https://www.thoughtco.com/verb-conjugation-future-tense-4068788

https://www.studygermanonline.com/blog/how-to-speak-in-future-tense-in-german

https://www.thoughtco.com/verb-conjugation-future-tense-4068788https://deutsch.lingolia.com/en/grammar/tenses/future

The Future Tenses (and Futuristic Present)

German Future Tense: Mastering Future Intent and Future Perfect

زبان آلمانی به واژه‌های طولانی و افعال و واژگان ترکیبی‌اش معروف است. تعداد افعال جداشدنی در زبان آلمانی بسیار زیاد است. پیشوندها به افعال اضافه می‌شوند و معنای جدیدی را به آن‌ها می‌بخشند. این افعال پرکاربرد متشکل از پیشوندهای جداشدنی و جدانشدنی هستند. هر پیشوند می‌تواند معنای فعل را کاملاً تغییر دهد.

در این مطلب، هر آنچه باید در مورد افعال جداشدنی یا قابل تفکیک در زبان آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

فعل جداشدنی آلمانی چیست؟

افعال جدا شدنی در زبان آلمانی یا Trennbare Verben افعالی هستند که پیشوند دارند. این پیشوندها به افعال افزوده می‌شوند تا معنای فعل اصلی را تغییر دهند. برخی از این پیشوندها جداشدنی هستند و برخی دیگر جداشدنی نیستند.

در برخی مواقع، افعال جداشدنی جدا می‌شوند و گاهی پیشوند سر جای خودش باقی می‌ماند.

در مثال زیر، برای‌تان گفته‌ایم که پیشوند چگونه معنای فعل را تغییر می‌دهد:

gehen (رفتن)

ausgehen (بیرون رفتن)

در این مثال، مشاهده کردید که پیشوند aus به فعل gehen اضافه می‌شود و معنای آن را تغییر می‌دهد. این پیشوند به معنای بیرون است.

گاهی پیشوند هیچ معنایی ندارد، اما معنای فعل را تغییر می‌هد. به مثال زیر توجه کنید.

kaufen خریدن

verkaufen فروختن

در این مثال، پیشوند ver به فعل اضافه شده است و معنایی کاملاً متفاوت را به فعل بخشیده است.

پیشوندهای جداشدنی در افعال آلمانی

اما آیا همه افعال آلمانی قابل جدا شدن یا تفکیک پذیر هستند؟ خیر! در ادامه، برخی از پیشوندهای جداشدنی را برای‌تان گرفته‌ایم.

ab-	los-
an-	mit-
auf-	nach-
bei-	vor-
ein-	weg-
her-	zu-
hin-	zurück-

بنابراین با دیدن این پیشوندها می‌توانید حدس بزنید فعل‌تان جداشدنی است یا خیر!

در ادامه، برخی از این پیشوندها را همراه با فعل برای‌تان آورده‌ایم:

auf بالا

aufräumen تمیز کردن، مرتب کردن

aufstehen بلند شدن، بیدار شدن

ich stehe um 7 Uhr auf. من ساعت 7 بیدار شدم.

zurück عقب

zurückgeben پس دادن

zurückkommen برگشتن

wir kommen am Freitag zurück. ما چهارشنبه بر می‌گردیم.

Absprechen موافق بودن

Wir sprechen den Preis ab.

ما در مورد قیمت به توافق رسیدیم.

ankommen رسیدن

Der Zug kommt an.

قطار می‌رسد.

aufgeben تسیلم شدن.

Er gibt auf. او تسلیم شد.

پیشوندهای افعال جدانشدنی در افعال آلمانی

برخی از پیشوندها هرگز از ریشه فعل جدا نمی‌شوند. به جدول زیر توجه کنید:

be-	ge-
emp-	miss-
ent-	ver-
er-	zer-

Versprechen قول دادن

Wir versprechen, nur Deutsch zu sprechen.

ما قول دادیم فقط به زبان آلمانی صحبت کنیم.

Ich begebe mich nach Hause.

به خانه می‌روم.

Er empfiehlt dieses Buch.

او این کتاب را پیشنهاد کرد.

در زبان آلمانی، برخی پیشوندها را، بسته به فعل همراه‌شان، قابل جدا شدن و نشدن هستند. این پیشوندها برای زبان آموزان گیج کننده هستند. به جدول زیر توجه کنید.

durch-

hinter-

über-

um-

unter-

افعال جداشدنی در زبان آلمانی چه زمانی تفکیک می‌شوند؟

در مورد نحوه و موقعیت جدا شدن افعال آلمانی چند قانون مشخص وجود دارد. در ادامه، از این اصول و قوانین برای‌تان گفته ایم:

• اگر افعال جداشدنی با افعال مدال همراه شوند، جدا نمی‌شوند.

افعال مدال نفش مهمی در جمله‌ها دارند و بسیاری از زبان‌شناسان آن‌ها را رئیس افعال می‌دانند. در صورت وجود افعال جداشدنی و مدال در یک جمله، نمی‌توانید افعال جداشدنی را از هم جدا کنید.

به مثال زیر توجه کنید:

Ich will Geld ausgeben. می‌خواهم پولم را خرج کنم.

همانطور که می‌دانید، aus پیشوندی جداشدنی در زبان آلمانی است. وقتی با فعل مدال wollen به معنای خواستن همراه می‌شود، نمی‌توانید آن را از ریشه فعل همراهش جدا کنید، بلکه باید همراه آن باقی بماند.

یک مثال دیگر:

Ich werde es abgeben.

پیشوند ab جداشدنی است، اما چون با فعل مدال همراه شده است، نمی‌توانید آن را از ریشه فعل جدا کنید.

• پیشوند افعال جداشدنی در جمله امری از آن‌ها جدا می‌شود.

اگر می‌خواهید توصیه یا دستوری را صادر کنید، باید از جمله امری استفاده کنید. برای مثال، اگر می‌خواهید به کسی بگویید دستانش را بشوید، باید بنویسید:

wasche deine Hände ab.

همانطور که مشاهده کردید، abwaschen فعلی دو قسمتی و جداشدنی است و در جمله امری بالا، پیشوند ab از آن جدا شده است.

• اگر فعل جداشدنی تبدیل به قسمت سوم شود، پیشوندش جدا می‌شود.

اگر می‌خواهید جمله‌ای با فعل ماضی نقلی و گذشته کامل بنویسید، به قسمت سوم فعل احتیاج خواهید داشت.

به مثال زیر توجه کنید:

Das Wasser ist ausgelaufen.

آب قطع شده است.

Ich habe aufgegeben.

من تسلیم شده‌ام.

سخن آخر

همانطور که مشاهده کردید، تنوع افعال ترکیبی، جداشدنی و جدانشدنی، در زبان آلمانی بسیار زیاد است. از همان ابتدای مسیر یادگیری زبان آلمانی، افعال جداشدنی زبان آلمانی و افعال جدانشدنی زبان آلمانی را یاد بگیرید تا بتوانید به مرور زمان، به آن‌ها مسلط شوید و با اعتماد به نفس از آن‌ها استفاده کنید. یادگیری افعال ترکیبی آلمانی بخش مهمی از یادگیری دستور زبان آلمانی است و نکات و ریزه کاری‌های مختص به خودش را دارد. با تسلط به این افعال، می‌توانید مانند یه گویش ور آلمانی بنویسید و صحبت کنید.

یادگیری زمان‌ها در زبان آلمانی بسیار مهم است. زمان حال ساده در آلمانی بسیار مهم و پرکاربرد است و یادگیری جزئیات و قوانینش نیز کمی زمان می‌برد. از این رو، بهتر است خیلی زود، شروع به یادگیری آن کنید تا بتوانید در صحبت کردن و نوشتن به کارش بگیرید. اما قوانین زمان حال ساده در آلمانی چیست؟ کاربردش چیست؟ در این مطلب، هر آنچه باید در مورد زمان حال ساده در آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید!

دو نوع زمان حال ساده در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، دو نوع زمان حال وجود دارد:

• اتفاقی که در حال وقوع است.
• اتفاقی که همیشه رخ می‌دهد.
• صحبت در مورد اتفاقی در آینده

اجازه دهید این دو را با ذکر چند مثال برای‌تان توضیح دهیم.

دو جملۀ زیر در مورد اتفاقات در حال وقوع هستند:

Es regnet. (باران می‌بارد)

Sie spielen Fußball. (آن‌ها فوتبال بازی می‌کنند)

دو جملۀ زیر در مورد اتفاقاتی هستند که به طور مرتب رخ می‌دهند یا این‌که تبدیل به عادت شده‌اند:

Hier regnet es viel. (اینجا بازان زیاد می‌بارد)

Samstags spielen sie Fußball. (آن‌ها شنبه‌ها فوتبال بازی می‌کنند)

اگر می‌خواهید در مورد اتفاقی در آینده، که در موردش توافق شده است یا برایش برنامه‌ریزی کرده‌اید، صحبت کنید، می‌توانید از ساختار زمان حال استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید:

Nächsten Sonntag hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel.

ساختار زمان حال در زبان آلمانی

زمان حال در زبان آلمانی اصلا دشوار نیست. یک سری قوانین ساده برای نوشتن آن وجود دارد.

به حدول‌های زیر دقت کنید.

حروف en انتهای فعل مصدر را بر می‌داریم و موارد زیر را به آن اضافه می‌کنیم.

به صرف فعل زیر دقت کنید:

مثال	انتهای فعل	شخص
ich lerne	-e	Ich (اول شخص مفرد)
du lernst	-st	Du (دوم شخص مفرد)
er lernt	-t	er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)
wir lernen	-en	Wir (اول شخص جمع)
ihr lernt	-t	Ihr (دوم شخص جمع)
sie lernen	-en	Sie/ Sie (سوم شخص جمع، رسمی)

و اما می‌رسیم به دو فعل بی‌قاعده sein و haben. به جدول زیر دقت کنید:

haben	sein	شخص
ich habe	ich bin	Ich (اول شخص مفرد)
du hast	du bist	Du (دوم شخص مفرد)
er hat	er ist	er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)
wir haben	wir sind	Wir (اول شخص جمع)
ihr habt	ihr seid	Ihr (دوم شخص جمع)
sie haben	sie sind	Sie/ Sie (سوم شخص جمع، رسمی)

در این بین، چند استثنا وجود دارد:

اگر ریشۀ فعل به d/t ختم شود، e را پیش از st و t می‌آوریم.

warten: – du wartest, er wartet, ihr wartet

اگر حرف صدادار تغییر کند، این اتفاق رخ نمی‌دهد. در این مورد، حرف t در سوم شخص مفرد حذف می‌شود. به مثال‌های زیر توجه کنید:

laden: – du lädst, er lädt, ihr ladet

     .شود ä تبدیل به   a   در مورد بالا، حرف صدادار باعث می‌شود

اگر ریشه فعل به s/ß/x/z ختم شود، s را از انتهای دوم شخص مفرد حذف می‌کنیم.

tanzen

– du tanzt (not: tanzst)

اگر ریشه فعل به ie ختم شود، e را از انتهای فعل حذف می‌کنیم.

knien

– ich knie, wir knien, sie knien (not: kniee, knieen)

در برخی از افعال قوی، ریشه فعل تغییر می‌کند.

lesen

– ich lese, du liest, er liest, wir lesen, ihr lest, sie lesen

اگر مصدر فعل به -eln/-ern ختم شود، e را از انتهای فعل حذف می‌کنیم.

wandern

– ich wandere, wir wandern, sie wandern

صرف افعال کمکی در زبان آلمانی

افعال کمکی در زبان آلمانی در بیان خواسته، احتمال و اجبار کمک‌تان می‌کنند. افعال کمکی آلمانی در دسته افعال بی‌قاعده قرار می‌‍گیرند. در زبان آلمانی، شش فعل کمکی وجود دارد که در ادامه، آن‌ها را به همراه همتای انگلیسی‌شان برای‌تان آورده‌ایم.

sollen (should)

dürfen (may)

können (can)

müssen (must)

wollen (want)

 mögen (like)

در سه جدول زیر، از نحوه صرف هر شش فعل برای‌تان گفته‌ایم.

جدول اول: صرف فعل sollen  و dürfen

dürfen (may)	sollen (should)	شخص
darf (I may)	soll  (I should)	Ich (اول شخص مفرد)
darfst (you may)	sollst (you should)	Du (دوم شخص مفرد)
darf (he/she/it may)	soll (he/she/it should)	er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)
dürfen (we may)	sollen (we should)	Wir (اول شخص جمع)
dürft (you may)	sollt (you should)	Ihr (دوم شخص جمع)
dürfen (they may)	sollen (they should)	Sie/ Sie (سوم شخص جمع، رسمی)

جدول دوم: صرف فعل können  و müssen

müssen (must)	können (can)	شخص
muss (I must)	kann (I can)	Ich (اول شخص مفرد)
musst (you must)	kannst (you can)	Du (دوم شخص مفرد)
muss (he/she/it must)	kann (he/she/it can)	er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)
müssen (we must)	können (we can)	Wir (اول شخص جمع)
müsst (you must)	könnt (you can)	Ihr (دوم شخص جمع)
müssen (they must)	können (they can)	Sie/ Sie (سوم شخص جمع، رسمی)

جدول سوم: صرف فعل mögen و wollen

mögen (like)	wollen (want)	شخص
mag (I like)	will (I want)	Ich (اول شخص مفرد)
magst (you like)	willst (you want)	Du (دوم شخص مفرد)
mag (he/she/it likes)	will (he/she/it wants)	er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)
mögen (we like)	wollen (we want)	Wir (اول شخص جمع)
mögt (you like)	wollst (you want)	Ihr (دوم شخص جمع)
mögen (they like)	wollen (they want)	Sie/ Sie (سوم شخص جمع، رسمی)

سخن آخر

یادگیری زمان حال آلمانی کمی زمان‌بر است، اما با صرف زمان و کمی تمرین و تکرار، می‌توانید به این زبان مسلط شوید و رفته رفته، آن را در مکالمه‌های‌تان به کار بگیرید. زمان حال در زبان آلمانی بسیار مهم است و بهتر است آن را از همان اولین مراحل یادگیری زبان آلمانی بیاموزید.

وقتی در حال یادگیری زبان آلمانی هستید، بخش دستور زبان، مثل زمان گذشته، کمی سردرگم‌تان می‌کند. اینطور نیست؟ شناخت زمان گذشته ساده (Präteritum) در زبان آلمانی و تسلط به نکته‌های مهم مربوط به آن باعث می‌شود بتوانید فعل صحیح را در جای درست قرار دهید و جمله را بسازید. در واقع، باید بدانید افعال باقاعده و بی‌قاعده آلمانی را چگونه در زمان گذشته صرف کنید تا بتوانید درست بنویسید و به زبان آلمانی صحبت کنید. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد زمان گذشته ساده در زبان آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید!

زمان گذشته ساده در زبان آلمانی چیست؟

زمان گذشته ساده در زبان آلمانی به یک سری از اتفاقات در زمان گذشته اشاره دارد. در زبان آلمانی، گذشته ساده را در متون و موقعیت‌های رسمی استفاده می‌کنند، از این رو، معمولاً این زمان را در نوشته‌ها یا رمان‌های آلمانی مشاهده می‌کنید.

فعل زمان گذشته در زبان آلمانی معمولاً یک قسمتی است. به مثال‌های زیر توجه کنید:

hatt (had)

machte (made)

ging (went)

سه فعل اصلی در زبان آلمانی وجود دارد که در مکالمه‌ها شکل گذشته ساده‌شان را می‌شنوید:

haben (to have)

sein (to be)

warden (to become)

به دو جملۀ زیر توجه کنید:

Ich war da.

Ich bin da gewesen.

هر دو جمله به معنای «من آنجا بودم» است. اما جملۀ اول بسیار ساده‌تر از جملۀ دوم است.

زمان گذشته ساده در زبان آلمانی خیلی شبیه به این زمان در زبان انگلیسی است. به مثال زیر توجه کنید:

جملۀ آلمانی: Ich spielte Golf.

جملۀ انگلیسی: I played Golf.

ساختار فعل گذشته ساده آلمانی چیست؟

زمان گذشته ساده در زبان آلمانی شباهت زیادی به گذشته ساده آلمانی دارد. هر دو زبان فعل باقاعده و بی‌قاعده دارد. در زبان انگلیسی، ed در انتهای فعل می‌آید و در زبان آلمانی، t یا te در انتهای فعل زمان گذشته قرار می‌گیرد.

به دو جملۀ زیر توجه کنید:

جملۀ آلمانی: Ich packte einen Koffer.

جملۀ انگلیسی: I packed a suitcase.

اجازه دهید فعل sagen (به معنای گفتن) را صرف کنیم. برای صرف این فعل باقاعده، باید en انتهای فعل را حذف کنید و بسته به ضمیر جمله‌تان، انتهای مناسب را برایش انتخاب کنید:

Ich sagte (من گفتم)

du sagtest (تو گقتی)

er sagte (او گفت)

wir sagten (ما گفتیم)

ihr sagtet (شما گفتید)

sie sagten (آن‌ها گفتند)

همانطور که مشاهده کردید، صرف فعل باقاعده در زبان آلمانی دشوار نیست، به همین راحتی، می‌توانید زمان گذشته آن را صرف کنید.

زمان گذشته ساده آلمانی و افعال بی‌قاعده

همه افعال در زبان آلمانی باقاعده (قوی) نیستند، بلکه افعال بی‌قاعده (ضعیف) نیز در این  زبان وجود دارد. حتی می‌توان گفت بسیاری از فعل‌ها در زبان آلمانی بی‌قاعده هستند. برخی از افعال پرکاربرد بی‌قاعده در زبان آلمانی:

haben (to have)

sein (to be)

werden (to become)

افعال مدال و کمکی آلمانی نیز بی‌قاعده هستند.

در جدول زیر، از صرف دو فعل sein و haben در زمان گذشته برای‌تان گفته‌ایم.

صرف ضمایر	sein	haben
Ich (اول شخص مفرد)	ich war	ich hatte
Du (دوم شخص مفرد)	du warst	du hattest
er/sie/es/man  (سوم شخص مفرد)	er war	er hatte
Wir (اول شخص جمع)	wir waren	wir hatten
Ihr (دوم شخص جمع)	ihr wart	ihr hattet
sie/Sie  (سوم شخص جمع، رسمی)	sie waren	sie hatten

کاربرد گذشته ساده در زبان آلمانی چیست؟

اما کاربرد گذشته ساده در زبان آلمانی چیست؟ در ادامه، از کاربرد این زمان در زبان آلمانی و مثال‌هایی برای کاربردها گفته‌ایم:

•  اتفاقاتی که در گذشته رخ داده‌اند

Er war letztes Jahr in Deutschland.

Ich ging gestern ins Theater.

Im letzten Jahr machte ich Urlaub in Deutschland.

Mit dem Fahrrad fuhr ich von Hamburg bis Dresden.

• واقعیت و شرایطی در مورد زمان گذشته

Das Wetter war gut.

Deutschland wurde 1990 Fußballweltmeister.

Die Strecke war fantastisch und ich hatte tolles Wetter.

گویش‌وران زبان آلمانی برای روایت داستان، از زمان گذشته ساده استفاده می‌کنند.

زمان گذشته ساده در مکامه‌های روزمره آلمانی

در زبان گفتار و مکالمه‌های آلمانی، برای صحبت در مورد اتفاقی در گذشته، از افعال کمکی و مدال، برای مثال wollen (to want) و konnen (to can)، استفاده می‌کنند.

گویش وران زبان آلمانی از زمان گذشته ساده در نگارش متون استفاده می‌کنند و ترجیح می‌دهند برای صحبت در مورد اتفاقات گذشته، به سراغ زمان ماضی نقلی (perfekt) بروند. البته در چند دهه اخیر، این تغییر رخ داده است.

اگر به صحبت‌های آلمانی‌زبانان در مورد اتفاقات گذشته گوش دهید، خواهید دید که فقط برخی از افعال زبان آلمانی را به زمان گذشته ساده می‌برد و بیشتر ترجیح می‌دهند از زمان ماضی نقلی استفاده کنند.

سخن آخر

زمان گذشته در زبان آلمانی پیچیدگی‌های مختص به خودش را دارد و در این بین، یک سری جزئیات و نکات مهم نیز وجود دارد که یادگیری‌شان برای همۀ زبان‌آموزان ضروری است. بنابراین بهتر است هر چه زودتر شروع به یادگیری این زبان کنید تا به مرور زمان، جزئیات مربوط به آن ملکه ذهن‌تان شود و بتوانید از زمان گذشته ساده، در نوشته‌های‌تان به زبان آلمانی استفاده کنید.