گرامر Past Modals
وقتی می‌خواهید در مورد میزان اطمینان یا یقین‌تان در مورد وقوع اتفاقی در گذشته استفاده کنید، باید به سراغ افعال modal بروید، آن هم نوع گذشته‌شان. در واقع، باید گرامر past modals را به طور کامل بدانید تا بتوانید در این باره صحبت کنید. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد گرامر past modals بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.
قواعد past modals در زبان انگلیسی
اگر می‌خواهید حدسی بزنید یا این‌که در مورد اتفاقی در گذشته صحبت کنید، دانستن گرامر past modals کار را برای‌تان آسان خواهد کرد. این افعال حاکی از میزان اطمینان شما در مورد احتمال چیزهای مختلف است. در ادامه، از کاربرد آن‌ها در دستور زبان انگلیسی برای‌تان گفته‌ایم.
کاربرد must have
وقتی می‌خواهید بگویید در مورد رخ دادن اتفاقی مطمئن هستید، از الگوی زیر استفاده کنید:
must have + past participle
به مثال‌های زیر توجه کنید:
Who told the newspapers about the prime minister’s plans? It must have been someone close to him.
The thief must have had a key. The door was locked and nothing was broken.
Oh, good! We’ve got milk. Mo must have bought some yesterday.
You must have been tired.
He must have gone home.
کاربرد might have و may have
وقتی می‌خواهید در مورد احتمال وقوع اتفاقی صحبت کنید، از فعل may یا might استفاده کنید، طبق الگوی زیر:
might have + past participle
may have + past participle
به مثال‌های زیر توجه کنید:
I think I might have left the air conditioning on. Please can you check?
Police think the suspect may have left the country using a fake passport.
I might have lost it somewhere.
She may not have met him before.
الگوی may have، در مقایسه با might have، رسمی‌تر است. بنابراین، بهتر است در موقعیت‌های رسمی به سراغ این الگو بروید. در این شرایط، می‌توانید به جای might have از could have نیز استفاده کنید.
I could have lost the keys in the pub
I might have lost the keys in the pub.
He could have got stuck in traffic.
He might have got stuck in traffic.
He could have got stuck in traffic.
He could have forgotten that we were meeting today.
He could have overslept.
کاربرد couldn’t have و can’t have
اگر می‌خواهید بگویید امکان ندارد اتفاق مشخصی رخ دهد، به سراغ افعال can و could بروید، طبق الگوی زیر:
can’t have + past participle
couldn’t have + past participle
به مثال‌های زیر توجه کنید:
She can’t have driven there. Her car keys are still here.
I thought I saw Adnan this morning but it couldn’t have been him – he’s in Greece this week.
از این الگو در مواردی استفاده کنید که می‌خواهید بگویید رخ دادن یک اتفاق غیرممکن است.
She couldn’t have met him before. He used to live in Canada.
He couldn’t have gone to the shopping centre. It’s closed on Sundays.
She can’t have been asleep. Her eyes were open.
You can’t have seen Luke yesterday. He left the city six months ago.
یادتان باشد که بین can’t have و couldn’t have تفاوت وجود دارد: can’t have قوی‌تر است و از محال بودن یک اتفاق خبر می‌دهد.
کاربرد SHOULD HAVE و OUGHT TO HAVE
اگر می‌خواهید در مورد خوب بودن ایده‌ای که عملی نشده است صحبت کنید، از الگوی زیر استفاده کنید:
SHOULD / OUGHT TO + HAVE + PAST PARTICIPLE
به مثال‌های زیر توجه کنید:
You should have gone there straight away.
You ought to have spent more time with your family.
همانطور که در دو مثال فوق می‌بینید، وقتی در مورد نصیحت یا پیشنهادی در گذشته که عملی نشده است صحبت می‌کنید، استفاده از این دو الگو می‌تواند کمک‌تان کند.
همچنین، وقتی در مورد اشتباهات گذشته صحبت می‌کنید، می‌توانید از این الگو استفاده کنید:
I should have studied harder! (= I didn’t study very hard and so I failed the exam. I’m sorry about this now.)
I should have gone to bed early (= I didn’t go to bed early and now I’m tired).
I was so worried about you. You should have called!
الگوی بالا برای ابراز پیشمانی یا عذرخواهی نیز کاربرد دارد:
I’m sorry that I’m late for work. I should have woken up earlier.
کاربرد would have
استفاده از الگوی would have کمی پیچیده است، چرا که دو کاربرد دارد. ابتدا، الگوی زیر را مشاهده کنید، سپس به سراغ کاربردهای این الگو می‌رویم.
WOULD + HAVE + PAST PARTICIPLE
کاربرد اول: وقتی می‌خواهید در مورد کاری که قصد انجامش را داشتید، اما انجامش ندادید صحبت کنید، از این الگو استفاده کنید. به مثال‌های زیر توجه کنید:
I would have gone to the party, but I was really busy.
I would have called you, but I didn’t know your number.
I would have loaned you the money, but I didn’t have any.
I would have gone to the party, but I was really busy.
I would have called you, but I didn’t know your number.
کاربرد دوم: این الگو در شرطی نوع سوم نیز به کار می‌رود. به مثال‌های زیر توجه کند:
If I had had enough money, I would have bought a car
If I had known they were vegetarians, I would have made a salad.
If I had had enough money, I would have bought a car.
سخن آخر
تا به این‌جا، با گرامر past modals در زبان انگلیسی آشنا شدید. با یادگیری این بخش از دستور زبان انگلیسی، می‌توانید منظورتان را با استفاده از این افعال به راحتی بنویسید و بیان کنید. همانطور که مشاهده کردید، با استفاده از past modals، می‌توانید در مورد میزان احتمال وقوع اتفاقی در گذشته استفاده کنید یا این‌که در مورد کاری که قصد انجامش را داشته‌اید، اما انجامش نداده‌اید صحبت کنید. ممکن است گرامر past modals در نگاه اول دشوار به نظر برسد، اما با کمی تمرین و تکرار و مشاهده دقیق مثال‌های مختلف، می‌توانید خیلی زود، به این بخش از دستور زبان انگلیسی مسلط شوید و حتی از آن، در مکالمات و صحبت‌های‌تان نیز استفاده کنید.
