آموزش گرامر Was و Were
اگر هنگام استفاده از افعال was و were سردرگم می‌شوید و نمی‌دانید در کجا باید فعل از was استفاده کنید و در کدام جمله از were، اصلا نگران نباشید، چرا که این دغدغه زبان آموزان بسیاری است و به مرور زمان نیز، برطرف خواهد شد. کاربرد این دو فعل to be یک سری قوانین مشخصی دارد که اگر یادشان بگیرید، می‌توانید به راحتی و بدون شک و تردید، از آن‌ها استفاده کنید. در این مطلب، به آموزش گرامر was و were خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
کاربرد افعال was و were چیست؟
افعال was و were از افعال to be هستند که در جمله‌های گذشته به کار می‌روند.
فعل was برای اول شخص (I) و سوم شخص جمع (he, she, it) است.
I was sick last night.
He had an amazing imagination when he was a child.
We turned down the music because it was too loud.
I was taking a walk around the neighborhood.
It was a beautiful day.
I was getting prepared for the presentation.
He was practicing his speech.
She was going to present too, but then she got sick.
It was a well-executed presentation either way.
فعل were برای دوم شخص مفرد (you) و همه ضمایر و اسم‌های جمع (we, they, you) است.
You were late three days in a row.
We were worried something was wrong.
They were going to give you a few days off to recover.
We were going to the beach.
You were home last night.
The boys were in bed by ten o’clock.
They were asleep by eleven.
They were sure you would become a comedian when you got older.
کاربرد افعال was و were به همراه there
وقتی می‌خواهید از there به همراه was و were استفاده کنید، باید از طبق الگوی زیر عمل کنید:
اگر فاعل مفرد بود، از there was استفاده کنید.
اگر فاعل جمله بود، از there were استفاده کنید.
به مثال‌های زیر توجه کنید:
There was one balloon at the party.
There was a pizza party on the last day of school.
There were hundreds of balloons at the party.
There were several games and activities.
کاربرد If I was و If I were چیست؟
اگر شرایط برخلاف چیزی است که می‌خواهید بگویید، از were استفاده کنید. همچنین وقتی می‌خواهید در مورد شرایط فرضی صحبت کنید، می‌توانید از این فعل استفاده کنید. به مثال‌های زیر توجه کنید:
If I were you, I would clean the counters before the floors.
Would you invite me over if I were more polite at the dinner table?
در شرطی نوع دوم نیز، که حاکی از وضعیت غیر واقعی است، باید از were استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید.
If it were possible to solve the puzzle, I would have done it.
از جمله بالا متوجه می‌شویم که معما غیرقابل حل است، بنابراین به جای was از were استفاده می‌کنبم.
البته این بدان معنا نست که در هر جمله‌ای با if شروع شود، باید به جای was از were استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید:
If I was wrong about Felicity’s love of puppies, I can take this one back to the shelter.
در مثال بالا، راوی در مورد احتمال یک اشتباه صحبت می‌کند، نه چیزی دور از ذهن. بنابراین باید از فعل was استفاده کنید.
بیان آرزوها با فعل were
وقتی فعل wish را در جمله مشاهده کردید، به جای فعل was، از فعل were استفاده کنید. زمانی از فعل wish استفاده می‌کنیم که می‌خواهیم در مورد آرزویی محال صحبت کنیم. در این مورد نیز خبری از واقعیت نیست.
به مثال‌های زیر توجه کنید:
I wish I were the winner of the Nobel Prize in Literature.
He wishes his grammar were better.
I wish the stories about me were true, but I am not really the master of the universe.
She wishes she were at least five inches taller.
When she cooks, she acts as if she were on the Food Network.
If it were sunny outside, we’d be able to go to the beach.
یادتان باشد که عبارت‌های زیر به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی صحیح نیستند:
These phrases are never correct: I wish I was, I wish it was, he wishes he was, she wishes she was, they wish they were.
سخن آخر
همانطور که تا به اینجا مشاهده کردید، گرامر was و were ظرافت‌ها و پیچیدگی‌هایی دارد، اما اصلاً لازم نیست نگران باشید، به مرور زمان، به آن‌ها تسلط خواهید یافت. فعل was برای سوم شخص و اول شخص مفرد و در شرایط واقعی و برای صحبت در مورد واقعیت استفاده می‌شود. فعل were برای دوم شخص مفرد و همه جمع‌ها استفاده می‌شود. همچنین اگر بخواهید در مورد شرایط غیر واقعی صحبت کنید یا به بیان آرزو اشاره کنید، باید از فعل were استفاده کنید. یادتان باشد که یادگیری کاربرد صحیح was و were نیاز به تمرین و ممارست بسیار دارد.
