مفعول با واسطه و بی واسطه در زبان آلمانی (Direct Object and Indirect Object in German)

شناخت مفعول با واسطه و بی واسطه در زبان آلمانی بسیار مهم است، چرا که ارتباط مسقتیمی با مباحث مختلف دستوری در این زبان دارند. در زبان آلمانی، چهار حالت اصلی وجود دارد که دو حالت مهم آن به شناخت نقش با واسطه و بی واسطه در جمله مربوط می‌شوند. اما مفعول با واسطه و بی واسطه در زبان آلمانی چیست؟  کاربرد مفعول مستقیم و غیرمستقیم در زبان آلمانی چیست؟ در این مطلب، هر آنچه باید در مورد مفعول باواسطه و بی واسطه در زبان آلمانی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.

تعریف مفعول باواسطه و بی واسطه در دستور زبان آلمانی

در قدم اول، باید مفعول باواسطه و بی واسطه را در زبان آلمانی بشناسید. این دو نوع مفعول را مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم نیز می‌نامیم. مفعول مستقیم تحت تأثیر مستقیم فاعل جمله است، در زبان آلمانی، حالت آکوزاتیو (accusative case) به مفعول مستقیم یا بی واسطه اشاره دارد. مفعول غیرسمتقیم کسی یا چیزی است که مفعول مستقیم را دریافت می‌کند. مفعول غیرمستقیم در زبان آلمانی در حالت داتیو (dative case) کاربرد دارد.

چهار حالت در زبان آلمانی

در زبان آلمانی، چهار دالت وجود دارد که در ابتدای مسیر یادگیری زبان آلمانی، آن‌ها را خواهید آموخت. این چهار حالت روی نقش کلمه‌ها در جمله تأکید دارد و معنای جمله را نیز مشخص می‌کنند. چهار حالت زیان آلمانی عبارتند از:

• حالت فاعلی  (Nominative case)
• حالت آکوزاتیو  (Accusative case)
• حالت داتیو (Dativ case)
• حالت گنتیو (Genetiv vase)

جایگاه مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم در جمله آلمانی

در زبان آلمانی، مفعول مستقیم بعد از مفعول غیرمستقیم قرار می‌گیرد. اگر مفعول مستقیم ضمیر باشد، مفعول آکوزاتیو قبل از مفعول غیرمستقیم قرار می‌گیرد. در ادامه، از قوانین مربوط به جایگاه مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم در زبان آلمانی برای‌تان خواهیم گفت.

فانون اول

اگر مفعول مستقیم اسم باشد، کابرد ان در جمله به شرح زیر خواهد بود:

من مداد را به دانش آموز دادم.	Ich gebe dem Schüler den Bleistift.
من مداد را به او دادم.	Ich gebe ihm den Bleistift.

اگر مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم هیچ کدام ضمیر نباشند، مفعول غیرمستقیم در ابتدای جمله می‌آید. اگر فقط مفعول غیرمستقیم ضمیر باشد، مفعول غیرمستقیم قبل از مفعول مستقیم قرار می‌گیرد.

قانون دوم

اگر مفعول مستقیم ضمیر باشد، بدون توجه به اینکه آیا مفعول غیرمستقیم ضمیر است یا خیر، ضمیر مستقیم در ابتدای جمله قرار می‌گیرد.

اگر مقعول مستقیم ضمیر باشد، جمله ساختار زیر را خواهد داشت:

من آن را به دانش آموز می‌دهم.	Ich gebe ihn dem Schüler.
من این را به او می‌دهم.	Ich gebe ihn ihm.

به طور کلی، اگر مفعول باواسطه و بی واسطه، هر دو، اسم باشند، مفعول بی واسطه ابتدا قرار می‌گیرد.

اگر مفعول باواسطه و مفعول بی واسطه هر دو ضمیر باشند، مفعول مستقیم قبل از مفعول غیر مستقیم قرار می‌گیرد.

ضمایر شخصی در زبان آلمانی

اکنون که با جایگاه مفعول مستقیم و مفغعول غیرمستقیم در زبان آلمانی آشنا شدید، نوبت به شناخت ضمایر مختلف در این زبان می‌رسد.

ich – mich – mir

ضمیر Ich (من) در حالت آکوزاتیو تبدیل به mich  می‌شود و در حالت داتیو تبدیل به mir می‌شود.

به کار این ضمایر در جمله توجه کنید:

من او را دوست ندارم.	Ich mag ihn nicht.
او نیز من را دوست ندارد.	Er mag mich auch nicht.
او برای من هدیه‌ای نمی‌خرد.	Er kauft mir keine Geschenke.

du – dich – dir

ضمیر du (تو) در حالت آکوزاتیو dich و در حالت داتیو dir است.

به جدول زیر توجه کنید:

آیا تو این تیشرت را می‌خری؟	Kaufst du dieses T-Shirt?
من این تیشرت را برای تو دوست دارم.	Ich mag dieses T-Shirt für dich.
من این را به تو هدیه خواهم کرد.	Ich schenke es dir.

er – ihn – ihm

ضمیر (او مذکر) در حالت آکوزاتیو ihn و در حالت داتیو ihm است.

به جمله‌های زیر توجه کنید:

او سگی را در جنگل پیدا کرد.	Er findet einen Hund im Wald.
او را به خانه آورد.	Er bringt ihn nach Hause.
به او غذای سگ داد.	Er gibt ihm Hundefutter.

sie – sie – ihr

ضمیر sie (او مونث) در حالت آکوزاتیو sie و در حالت داتیو ihr است.

او زیبا است.	Sie ist schön.
او را بسیار دوست دارد.	Er hat sie gern.
یک دسته گل برای او آورد.	Er bringt ihr einen Blumenstrauß.

es – es – ihm

ضمیر es جایگزین اسامی خنثی می‌شود و در حالت فاعلی و آکوزاتیو به همان شکل es باقی می‌ماند، اما شکل داتیو آن ihm است.

آیا او را در آنجا دیدی؟ آن اسب جدید من است.	Siehst du das da? Es ist mein neues Pferd.
من آن را امروز خریدم.	Ich habe es heute gekauft.
من استبل را به او نشان دادم.	Ich zeige ihm den Pferdestall.

wir – uns – uns

ضمیر wir فاعل جمله نیست، بلکه در حالت فاعلی بتدیل به uns می‌شود. این موضوع در مورد حالت های داتیو و آکوزاتیو نیز صدق می‌کند.

ما دوست داریم با یکدیگر غذا بخوریم.	Wir essen gerne zusammen.
والدینم دوست دارند ما را دعوت کنند.	Unsere Eltern laden uns gerne ein.
آن‌ها هر بار چیزی را برای ما می‌پزند.	Sie kochen uns jedes Mal etwas zu essen.

ihr – euch – euch

ضمیر ihr فاعل جمله نیست، بلکه در حالت فاعلی تبدیل به euch می‌شود. این مسئله در مورد حالت آکوزاتیو و حالت داتیو صدق می‌کند.

به جمله‌های زیر توجه کنید:

تو من را نمی‌شناسی.	Ihr kennt mich nicht.
من تو را نمی‌شناسم.	Ich kenne euch nicht.
من اتومبیلم را به تو می‌فروشم.	Ich verkaufe euch trotzdem mein Auto.

sie – sie – ihnen

ضمیر Sie به معنی «آن‌ها» و «شما» اشاره دارد. در حالت آکوزاتیو، این ضمیر به شکل sie/Sie است و در حالت داتیو، به شکل ihnen/Ihnen است.

به جمله‌های زیر توجه کنید:

تو می‌توانی به من اعتماد کنید.	Sie können mir vertrauen.
من هرگز به تو خیانت نخواهم کرد.	Ich betrüge Sie nie.
من به تو قول می‌دهم.	Das verspreche ich Ihnen.

سخن آخر

تا به اینجا، با مفعول باواسطه و مفعول بی واسطه در زبان آلمانی آشنا شدید. این دو نوع مفعول را مفعول مستقیم و مفغعول غیرمستقیم نیز می‌نامند. مفعول مستقیم به حالت آکوزاتیو و مفعول غیرمستقیم به حالت داتیو مربوط می‌شود. با آشنایی ضمایر زبان آلمانی، می‌توانید از ضمایر مختلف نیز در جایگاه مفعول مستقیم و مفعول غیرمستقیم استفاده کنید.