از وقتی شروع به یادگیری زبان انگلیسی می‌کنیم، اسم لهجه‌های آمریکایی و بریتیش به گوش‌مان می‌خورد. اما استرالیایی نیز یکی از لهجه‌های مستقل و مهم زبان انگلیسی است. اگر به زبانشناسی و شناخت لهجه‌های مختلف انگلیسی علاقه دارید یا اینکه قصد سفر یا مهاجرت به استرالیا را دارید، آشنایی با لهجه استرالیایی و تفاوت‌ها و شباهت‌هایش با لهجه آمریکایی و بریتیش برای‌تان جذاب خواهد بود. در این مطلب، هر آنچه باید در مورد انگلیسی استرالیایی و تفاوت آن با انگلیسی بریتیش و آمریکایی بدانید برای‌تان خواهیم گفت. با ما همراه باشید.
انواع لهجه انگلیسی
انگلیسی از زبان‌های هندو اروپایی است و ریشه در زمان المانی دارد. طی سال‌های متمادی، زبان انگلیسی تبدیل به زبان اول در جهان شد و به کشورها و قاره‌های مختلف در سراسر جهان راه پیدا کرد. خاستگاه زبان انگلیسی انگلستان است، اما زبان رسمی کشورهایی مانند انگلستان، کانادا، استرالیا، ایرلند و نیوزیلند نیز است. در هر کدام از این کشورها، زبان انگلیسی را با لهجه مشخصی صحبت می‌کنند، اما مهم‌ترین لهجه‌های زبان انگلیسی عبارتند از: لهجه آمریکایی، لهجه بریتیش و لهجه استرالیایی.
انگلیسی بریتانیایی
انگلیسی بریتانیایی ریشه در قرن پنجم میلادی دارد، وقتی آنگلو ساکسون‌ها (Anglo-Saxons) وارد سرزمین بریتانیا شدند. نام انگستان نیز ریشه در واژه Eng. دارد که به Anglo اشاره دارد و land آن نیز به معنای سرزمین است. بنابراین England به معنای سرزمین آنگلوساکسون‌ها است.
پیش از ورود آنگلوساکسون‌ها به این سرزمین، مردم آن به زبان سلتی (Celtic) صحبت می‌کردند، زبانی که در بسیاری از قسمت‌های انگلستان همواره وجود دارد. قبیله‌های آلمانی، به خصوص ساکسون‌ها، با زبان مادری‌شان، در سال 449 پیش از میلاد، وارد این سرزمین شدند و پس از ترک آن، زبان‌شان را در آنجا جای گذاشتند. این زبان، به مرور زمان، در جنوب انگلستان نیز رواج پیدا کرد. زبان انگلیسی متعلق به آن دوران Old Engish نام دارد و بزرگترین اثر ادبی‌ای که به این زبان نوشته شده است بیوولف (Beowulf) نام دارد.
پس از آن، Middle English به میان آمد که تحت تأثیر زبان فرانسوی بود. در آن زمان، زبان انگلیسی بیش از ده هزار واژه فرانسوی را در خود داشت. این نسخه از بان انگلیسی بین سال‌های 1150 تا 1500 پس از میلاد در انگلستان رواج داشت. پس از اواخر این دوره، زبان انگلیسی مدرن یا Modern English به میان آمد. زبان انگلیسی مدرن در قرن پانزدهم میلادی شکل گرفت و رواج پیدا کرد.
به زبان انگلیسی اوایل این دوره انگلیسی شکسپیری گفته می‌شود. در واقع، زبان انگلیسی در این دوره بسیار تحت تأثیر ویلیام شکسپیر، نمایشنامه نویس انگلیسی، بود. در واقع، شکسپیر به تحول زبان بسیار کمک کرد و بیش از 1500 واژه جدید را به زبان انگلیسی اضافه کرد. امروز، بسیاری از خوانندگان می‌توانند نوشته‌های متعلق به آن عصر را بخوانند و درک کنند، با وجود اینکه تفاوت‌هایی میان انگلیسی امروز و انگلیسی مدرن آن دوره وجود دارد.
در قرن شانزدهم، با گسترش امپراطوری بریتانیا و پس از آن، انقلاب صنعتی انگلیسی مدرن بسیار گسترش یافت. نیاز به وصف تکنولوژی مدرن و معرفی آن به جهان باعث افزایش غنا و پیچیدگی زبان انگلیسی شد.
امروز، در انگلیسی بریتیش واژگان بسیاری را می‌بینید که ریشه در زبان کشورهای همسایه انگلستان، مانند فرانسه، دارند.
انگلیسی آمریکایی
انگلیسی آمریکایی ریشه در انگلیسی بریتانیایی دارد، اما از سال 1720، از این زبان جدا شد. در سال 1956، ساموئل جانسون اولین دیکشنری آمریکا را منتشر کرد و در آن، با ذکر نمونه‌هایی، از تفاوت میان انگلیسی بریتیش و انگلیسی امریکایی گفت. در انگلیسی آمریکایی، نمونه‌هایی از واژگان مهجور انگلیسی بریتیش نیز وجود دارد.
برای مثال، در انگلیسی آمریکایی از واژه fall استفاده می‌کنند، در حالی که این واژه دیگر در انگلیسی بریتیش با autumn جایگزین شده است. همچنین، در انگلیسی آمریکایی یک سری واژگان ابداع شده است که مختص به زبان آمریکایی است، برای مثال Groundhog. در قرن نوزدهم، انگلیسی آمریکایی بیشتر از هر زمان دیگری تغییر کرد. در این قرن، چهره‌های ادبی مهمی نیز، مانند مارک تواین و ادگار آلن پو، در آمریکا ظهور کردند.
انگلیسی استرالیایی
انگلیسی استرالیایی زمانی پدید آمد که در سال 1788، یکی از ساکنین استرالیا به این کشور باز گشت. بسیاری از زبان شناسان معتقدند که لهجه انگلیسی استرالیایی حاصل ترکیب انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی ایرلندی است. لهجه استرالیایی نسبتاً جدید است و 200 سال قبل از شکل‌گیری انگلیسی استاندارد بریتیش به وجود آمد.
تفاوت تلفظ واژگان در انگلیسی استرالیایی
مهم‌ترین تفاوت میان انگلیسی استرالیایی با انگلیسی بریتیش و انگلیسی آمریکایی در تلفظ واژگان و لهجه وجود دارد. این تفاوت در تلفظ حروف صدادار بسیار مشهود است. در تلفظ به شیوه انگلیسی آمریکایی، حرف r تلفظ می‌شود، اما در تلفظ به شیوه انگلیسی بریتیش و انگلیسی استرالیایی، حرف r در انتهای واژه نادیده گرفته می‌شود و تلفظ نمی‌شود. برای مثال، تلفظ واژه smarter در انگلیسی آمریکایی به صورت /smɑrtər/ است، اما در انگلیسی بریتیش و استرالیایی به صورت /smɑːtə/ است.
املای کلمات در انگلیسی استرالیایی
تفاوت دیگر در نحوه نوشتن واژگان است. قوانین مربوط به املای واژگان در انگلیسی استرالیایی شبیه به قوانین املا در انگلیسی بریتیش است، نه انگلیسی آمریکایی.
تفاوت واژگان در انگلیسی استرالیایی
انگلیسی استرالیایی، بریتیش و آمریکایی از لحاظ واژگان با یکدیگر متفاوت هستند. در هر کدام از این سه نوع انگلیسی، سه واژه جداگانه برای اشاره به یک اسم یا مفهوم واحد وجود دارد. به جدول زیر توجه کنید.
| انگلیسی استرالیایی | انگلیسی بریتیش | انگلیسی آمریکایی |
| runners | trainers | Sneakers |
| Hot chips | chips | French fries |
| undies | underpants | underwear |
| lollies | candy | sweets |
اصطلاحات عامیانه در انگلیسی استرالیایی
در زبان انگلیسی استرالیایی یک سری اصطلاحات عامیانه وجود دارد که ریشه در فرهنگ این کشور دارند. برخی از این اصطلاحات را فقط خود استرالیایی‌ها متوجه می‌شوند و دیگر انگلیسی‌زبانان متوجه معنای این اصطلاحات نمی‌شوند. در ادامه، برخی از این اصطلاحات را برای‌تان آورده‌ایم.
| بعد از ظهر | Arvo |
| لغو کردن برنامه‌ها | Bail |
| مایو | Bathers |
| کتری روی آتش | Billy |
| صبحانه | Brekky |
| بیسکویت | Biccy |
| استرالیا | Straya |
سخن آخر
تا به اینجا، با انگلیسی استرالیایی، آمریکایی و بریتیش آشنا شدید. همانطور که مشاهده کردید، زبان انگلیسی در طی قرون متمادی، تغییر و تحولات بسیاری داشته است و در هر کدام از این سه سرزمین تحولاتی داشته است. انگلیسی استرالیایی شباهت بیشتری با انگلیسی بریتیش دارد تا انگلیسی آمریکایی. در زبان انگلیسی استرالیایی، یک سری واژگان و اصطلاحات مشخص وجود دارد که مختص به این زبان است و حتی ممکن است خارج از استرالیا کسی متوجه آن‌ها نشود. یادتان باشد که هر کدام از این سه لهجه را برای صحبت انتخاب می‌کنید، باید یکپارچه پیش بروید. در واقع، اگر بخواهید به شیوه اصولی انگلیسی بنویسید یا صحبت کنید، باید سراسر کلام‌تان پیرو یک انگلیسی مشخص باشد.